Η Ανάληψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (δέκα τοποθετήσεις σε δέκα ερωτήσεις)

Η ΑΝΑΛΗΨΗ του Χριστού (Η ιερή εικόνα βρίσκεται στο Όρος των Ελαιών στα Ιεροσόλυμα)

1. Γιατί έγινε η Ανάληψη μετά από 40 μέρες και όχι αμέσως μετά την Ανάσταση;

Ο αρχηγός της ζωής, που έλυσε τα δεσμά του θανάτου με την Ανάστασή του, συναναστράφηκε με τους μαθητές του επί σαράντα ημέρες και επιβεβαίωσε σ’ αυτούς την Ανάστασή του με πολλές αποδείξεις. Δεν ανέβηκε στους ουρανούς την ίδια ημέρα που αναστήθηκε, γιατί κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε αμφιβολίες και ερωτηματικά. Διαφορετικά, πολλοί από τους άπιστους θα μπορούσαν να προβάλλουν το επιχείρημα ότι η Ανάσταση δεν ήταν παρά ένα ακόμη από τα όνειρα ευσεβών πόθων που γρήγορα έρχονται και πιο γρήγορα παρέρχονται. Για αυτό ακριβώς έμεινε ο Χριστός σαράντα ολόκληρες ημέρες στη γη, και εμφανίστηκε επανειλημμένα στους μαθητές του, και τους έδειξε τις ουλές από τα πληγές του, τους μίλησε για τις προφητείες που εκπλήρωσε με την ζωή και τα πάθη του ως άνθρωπος, και μάλιστα συνέφαγε μαζί τους.

2. Γιατί έφαγε ο αναστημένος Χριστός ψητό ψάρι και μέλι;

Στο σημερινό Ευαγγέλιον της Εορτής ακούμε ότι ζήτησε και έφαγε ο Χριστός «ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου», δηλ. ένα κομμάτι από ψητό ψάρι και από κηρύθρα με μέλι (Λουκ. 24:42). Γιατί αναφέρεται η λεπτομέρεια αυτή; Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, η λεπτομέρεια αυτή είχε πολύ σπουδαία αλληγορική σημασία. Όσον αφορά στο ψάρι, γνωρίζουμε ότι αν και ζει μέσα στην αλμυρή θάλασσα, το σώμα του δεν είναι αλμυρό, αλλά γλυκό. Κατά παρόμοιο τρόπο και ο Χριστός, που έζησε μέσα στην ‘αλμυρή θάλασσα της αμαρτίας’ του κόσμου τούτου, «αμαρτίαν ουκ εποίησε, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού», δηλ. δεν έκανε καμιά αμαρτία, ούτε ξεστόμισε τίποτε το δόλιο (Ησ. 53:9). Επίσης, ο Χριστός παρέμεινε πιο άφωνος και από το ψάρι όταν υπέστη το σωτήριο πάθος του και δέχτηκε τα ανήκουστα εκείνα βασανιστήρια και ακατανόμαστους υβρισμούς. Όσον αφορά στο μέλι και στο κερί, γνωρίζουμε ότι το μέλι είναι γλυκό και το κερί φωτιστικό, γι’ αυτό και θεωρούνται σαν σύμβολα της πνευματικής ηδονής και του φωτισμού που μεταδίδει στους πιστούς ο Χριστός μετά την Ανάστασή του. Επίσης, συμβολίζουν, το μεν πρώτο την θεραπεία της μεγάλης πίκρας της αμαρτίας την οποίαν συμβολίζει η χολή που του δόθηκε στο πάθος του, το δε δεύτερο, την διάλυση του πυκτού σκοταδιού της αμαρτίας την οποία συμβολίζει το σκοτάδι που έγινε κατά την σταύρωσή του.

3. Γιατί έγινε η Ανάληψη στο Όρος των Ελαιών;

Αφού λοιπόν επιβεβαίωσε ο Χριστός την εκ νεκρών Ανάστασή του στους μαθητές του με μελιστάλακτους λόγους, και φώτισε τον νου τους και θέρμανε την καρδιά τους με την παρουσία του, τους οδήγησε την 40ην ημέρα από την Ανάστασή του στο Όρος των Ελαιών, που βρίσκεται στα ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Έπρεπε σ’ αυτό το Όρος να γίνει η Ανάληψη, γιατί σ’ αυτό, σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση, θα επανέλθει ο Κύριος σωματικά και με δόξα για να κρίνει τον κόσμο κατά την έσχατη ημέρα. Εκεί θα ελεηθούν με το μέγα έλεος οι δίκαιοι, και εκεί θα θρηνήσουν με τον αιώνιο και απαρηγόρητο θρήνο οι αμαρτωλοί. Τις δύο αυτές αντίθετες καταστάσεις των ανθρώπων δηλώνει η ονομασία του Όρους τούτου, γιατί οι κορυφές του ονομάζονται Όρος Ελαιών, ενώ οι πρόποδές του, κοιλάδα του Κλαυθμώνος. Το ίδιο προμήνυσε και ο χρησμός του προφήτη Ζαχαρία που ρητά δήλωσε «Ιδού ημέρα έρχεται Κυρίου, και στήσονται οι πόδες αυτού επί το Όρος των Ελαιών κατέναντι Ιερουσαλήμ εξ ανατολών» (Ζαχ. 14:4).

4. Γιατί έπρεπε να ήταν παρόντες οι Απόστολοι και η Θεοτόκος;

Σ’ αυτό το Όρος οδήγησε ο Κύριος τους μαθητές του και την Θεοτόκο που τον γέννησε, για να δουν με τα μάτια τους την ένδοξη Ανάληψή του. Έπρεπε η κατά σάρκα Μητέρα του να είναι παρούσα σ’ εκείνη την μεγάλη δόξα του Υιού της, έτσι ώστε όπως σαν Μητέρα πληγώθηκε ψυχικά για το πάθος του πάνω από όλους, έτσι κατά τρόπο ανάλογο να χαρεί πάνω από όλους βλέποντας τον Υιό της να ανέρχεται με δόξα στους ουρανούς, να προσκυνείται σαν Θεός από τους Αγγέλους και να καθίζεται στον θρόνο της Μεγαλοσύνης πάνω από κάθε αρχή και εξουσία. Έπρεπε επίσης και οι θείοι Απόστολοι να γίνουν αυτόπτες της Ανάληψής του, για να πληροφορηθούν, ότι ο θείος Διδάσκαλός τους που ανεβαίνει τώρα στους ουρανούς, από εκεί είχε κατεβεί, και εκεί θα τους περιμένει σαν αληθινός Υιός του Θεού και Σωτήρας του κόσμου.

5. Πως έγινε η πρωτόγνωρη και μοναδική Ανάληψη του Χριστού;

Είχαν ήδη φτάσει στη μεσαία κορυφή του Όρους. Μπροστά τους απλωνόταν η πόλη των Ιεροσολύμων. Ήταν ακόμα ανοιχτή στο χώμα η οπή στην οποία στήθηκε ο Σταυρός. Ανοιχτή ήταν επίσης και η είσοδος στον Τάφο του Σωτήρα, αφού ήταν ακόμα πεσμένος στο χώμα ο μέγας λίθος με τον οποίον είχε σφραγισθεί. Τότε στρέφει ο Σωτήρας τα νώτα του προς την αχάριστη πόλη των Ιεροσολύμων και το βλέμμα του ατενίζει προς ανατολάς, όπως αναφέρει ο Δαυίδ με χαρά σε κάποιο ψαλμό του, «Ψάλλατε τω Θεώ τω επιβεβηκότι επί τον ουρανόν του ουρανού κατά ανατολάς» (Ψαλμ. 67:34). Και ενώ αποχαιρετάει τους μαθητές του, υψώνει τα άχραντα χέρια του και ευλογεί για τελευταία φορά –τα χέρια εκείνα με τα οποία ανάπλασε τον άνθρωπο που είχε δημιουργήσει στην αρχή, και τα οποία άπλωσε από φιλανθρωπία επάνω στον Σταυρό και συνένωσε «τα διεστώτα», δηλ. αυτά που βρίσκονταν σε διάσταση. Ενώ δεν χόρταιναν τα μάτια των μαθητών να βλέπουν το θεοειδές και γλυκύτατο εκείνο πρόσωπο του Κυρίου τους, ξαφνικά άρχισε Εκείνος να ανέρχεται στον ουρανό. Το βλέμμα τους έμεινε καρφωμένο στο παράδοξο και ακατανόητο εκείνο θέαμα της σωματικής Ανάληψης του Κυρίου, μέχρις ότου τον έκρυψε η φωτεινή νεφέλη.

Τι πρωτόγνωρη και μοναδική που ήταν η μεγαλοπρέπεια αυτής της Ανάληψης! Και ο Ηλίας είχε αναληφθεί στους ουρανούς, όπως αναφέρει η Γραφή, όμως η ανάληψή του έγινε με πύρινο άρμα και πύρινους ίππους, γιατί ήταν απλός άνθρωπος και χρειαζόταν βοήθεια για να αναληφθεί πάνω από την γη. Ο Χριστός όμως ήταν Θεάνθρωπος που αναλήφθηκε από μόνος του, με μόνη την παντοδυναμία του. Όσον αφορά στην νεφέλη εκείνη, επρόκειτο για το Άγιο Πνεύμα, όπως ακριβώς συνέβη και στην Μεταμόρφωση του Χριστού. Όπως η κάθοδός του και η Ενσάρκωσή του έγιναν «εκ Πνεύματος Αγίου», σύμφωνα με το μήνυμα του Γαβριήλ προς την Παρθένο («Πνεύμα Κυρίου επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σε» Λουκ. 1:35), έτσι και τώρα «συνανέρχεται» (ανεβαίνει μαζί με το Άγιο Πνεύμα) γιατί Εκείνο τον παρακολουθεί και συνυπάρχει μαζί του ως ομοούσιό του, συμπροσκυνούμενο και συνδοξαζόμενο.

6. Γιατί εστάλησαν οι δύο ανθρωπόμορφοι και λευκοφόροι Άγγελοι;

Ενώ ατένιζαν έκθαμβοι στον ουρανό οι άγιοι Απόστολοι, δύο άνδρες παρουσιάστηκαν σ’ αυτούς ντυμένοι με λευκή στολή. Ήταν άγγελοι οι δύο αυτοί άνδρες που είχαν πάρει ανθρώπινη μορφή για να μη φοβίσουν τους μαθητές. Και ήταν λευκοφόροι για να φανερωθεί η αγνότητά τους και το διαφωτιστικό και χαρμόσυνο μήνυμα τους το οποίο είχαν αποσταλεί να παραδώσουν. Τους απόστειλε ο Χριστός που αναλήφθηκε, για να τους παρηγορήσει την στιγμή της λύπης τους για τον αποχωρισμό του, αλλά και να τους διαφωτίσει ότι ο αόρατος πλέον Κύριός τους καθόταν στα δεξιά του Θεού Πατρός και ότι θα κατεβεί και πάλι στη γη για να κρίνει όλους τους ανθρώπους, τους ζωντανούς και τους νεκρούς.

7. Ποιο ήταν το μήνυμα των λευκοφόρων Αγγέλων;

«Άνδρες Γαλιλαίοι», τους είπαν, «γιατί στέκεστε με το βλέμμα σας προσηλωμένο στους ουρανούς; Αυτός ο Ιησούς, τον οποίον σήμερα βλέπετε να αναλαμβάνεται, θα επανέλθει για να κρίνει τον κόσμο, και η επάνοδός του θα είναι ίδια με την ανάληψή του». Δηλαδή, θα έλθει από τον ουρανό φορώντας το ίδιο άχραντο Σώμα, το οποίο παρέλαβε από τα αίματα της αγνής Παρθένου, και το οποίο θα έχει επάνω του χαραγμένες τις πληγές που έλαβε στο πάθος του. Τώρα μόνο εσείς οι λίγοι τον βλέπετε να ανέρχεται στον ουρανό, όταν όμως επανέλθει, όλες οι φυλές της γης θα τον δουν να κατεβαίνει από εκεί με δόξα επάνω σε νεφέλες. Η ένδοξη αυτή κατάβασή του θα αποβεί πρόξενος μακαριότητας και χαράς για όσους έζησαν δίκαια. Για τους αμαρτωλούς όμως θα είναι αιτία θλίψεως και συμφοράς.»

8. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος της Ανάληψης στους Αποστόλους και στο μικρό ποίμνιο της πρώτης Εκκλησίας;

Αυτά άκουσαν οι Απόστολοι και προσκύνησαν τον Σωτήρα στην Ανάληψή του και ύστερα επέστρεψαν με χαρά στα Ιεροσόλυμα. Η χαρά τους ήταν πολύ μεγάλη, γιατί έμαθαν οριστικά, ότι ο θείος Διδάσκαλός τους είναι Θεός αληθινός, που αναλήφθηκε στους ουρανούς, όχι για να εγκαταλείψει τη γη, αλλά για να την ενώσει με τον ουρανό. Η χαρά τους ήταν επίσης πολύ μεγάλη γιατί πήραν την ευλογία του Σωτήρα τους στην Ανάληψή του. Με αυτήν την ευλογία η ολιγάριθμη Εκκλησία των μαθητών, το μικρό εκείνο ποίμνιο, αυξήθηκε μέσα σε ένα μικρό διάστημα και έγινε πολύ μεγάλη, και παίρνοντας την χάρη του Αγίου Πνεύματος αναδείχτηκε στην Εκκλησία εκείνη που εγκαθιδρύθηκε σε όλα τα μέρη της γης.

9. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος της Ανάληψης στις ταξιαρχίες των Αγγέλων στους ουρανούς;

Ενώ αυτά συνέβαιναν στη γη εξ αιτίας της Ανάληψης, στους ουρανούς οι Άγγελοι έστηναν μεγαλειώδες πανηγύρι. Οι τάξεις των Αγγέλων που υπηρέτησαν τον Σωτήρα επάνω στη γη και τον συνόδευαν τώρα στην θεία του Ανάληψη καλούσαν τις άνω ταξιαρχίες να ανοίξουν τις ουράνιες πύλες για να εισέλθει ο Βασιλεύς της Δόξης. «Άρατε πύλας οι άρχοντες υμών,» ψάλλει ο προφητάναξ Δαυίδ, «και επάρθητε πύλαι αιώνιοι, και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της Δόξης» (Ψαλμ. 23:7). Επειδή με το σωτήριο πάθος του έγινε ο Σωτήρας Χριστός ενδοξότερος και υψηλότερος –όπως το διατυπώνει ο Απόστολος Παύλος: «Εταπείνωσε το εαυτόν του και έγινε υπήκουος μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου Σταυρικού, γι’ αυτό και ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε το υπέρ παν όνομα» (Φιλιππ. 2:9), γι’ αυτό απαιτούν και οι πύλες του ουρανού να γίνουν υψηλότερες για να τον υποδεχτούν επάξια. Επίσης, επειδή η δόξα του νικητή του Άδη και του θανάτου, που δεν χώρεσε στην μικρή γη, πλήρωσε τους ουρανούς, απαιτούν να υψωθούν και εκείνοι (οι Άγγελοι) στην εμφάνισή του.

Ωστόσο, οι ανώτερες ταξιαρχίες των Αγγέλων, βλέποντας ανθρώπινο σώμα να μεταφέρεται πάνω από αυτούς, καταλαμβάνονταν από θάμβος και έκπληξη. Γιατί, όπως ένας άνθρωπος που βλέπει Άγγελο στη γη καταλαμβάνεται από έκπληξη φόβου, έτσι και οι ασώματοι Άγγελοι, βλέποντας τότε ένα σώμα να υψώνεται μέσα σε νεφέλη, ζητούσαν έκθαμβοι να μάθουν γι’ αυτό το παράδοξο θέαμα, ζητώντας δυο φορές να βεβαιωθούν, Ποιος είναι αυτός ο Βασιλεύς της Δόξης; Μαθαίνοντας, όμως, ότι είναι ο ισχυρός στους πολέμους Κύριος, που πάλεψε με τον διάβολο και τον κατέβαλε, που τώρα ανέρχεται στους ουρανούς, απορούν, πως το υπέρλαμπρο εκείνο σώμα είναι ερυθρό, και ρωτούν, «Τις ούτος ο παραγενόμενος εξ Εδώμ; ;» όπως ψάλλει ο πρώτος των προφητών, «ερύθημα ιματίων αυτού εκ Βοσόρ; Ούτος ωραίος εν στολή αυτού» (Ησαΐας 63:1); Δηλαδή, ποιος είναι αυτός ο γήινος που έρχεται φορώντας σάρκα σαν υπέρλαμπρο και ερυθρό ιμάτιο; Γιατί γήινος είναι η ερμηνεία του Εδώμ και σάρξ είναι το Βοσόρ, και το σημείο αναφοράς εδώ είναι το δοξασμένο εκείνο Σώμα του Δεσπότη Χριστού που φαινόταν κατά την άνοδό του στους ουρανούς σαν ερυθρό γιατί έφερε επάνω του τον τύπο των πληγών της άχραντης πλευράς, των χειρών και των ποδών.

10. Γιατί διατηρήθηκαν τα αποτυπώματα των πληγών στο Αναστημένο Σώμα του Χριστού;

Πως όμως φαίνονταν οι πληγές σ’ εκείνο το άφθαρτο σώμα; Ήταν θέμα οικονομίας αυτό που φαινόταν, και είχε σαν σκοπό να φανερώσει την άρρητη (ανέκφραστη) και υπερβολική αγάπη του Θεανθρώπου για τον άνθρωπο. Δηλαδή το ότι καταδέχτηκε όχι μόνο να δεχθεί πληγές, αλλά και μετά την Ανάστασή του να τις διατηρήσει με παράδοξο τρόπο επάνω σ’ εκείνο το αφθαρτοποιημένο σώμα, και να τις δείξει στην Ανάληψή του και στον κόσμο των Αγγέλων σαν τα σύμβολα του πάθους του και σαν τα ανεξίτηλα τεκμήρια της αγάπης του προς εμάς τους ανθρώπους. Επίσης, διατήρησε τις πληγές του άχραντου σώματός του για να μας πείσει να μην λησμονούμε ποτέ τα πάθη του, διότι όταν τα έχουμε ενώπιόν μας, η καρδιά μας θα πλημμυρίζει από ευγνωμοσύνη προς αυτόν και από ιερά συναισθήματα. Τίποτε άλλο, λέει ο ιερός Χρυσόστομος δεν είναι ικανό να γεννήσει μέσα μας τα σωτήρια αυτά αποτελέσματα όσο το να βλέπουμε τον Θεό να μεταφέρει τα ίχνη του Σταυρού μέχρι το θρόνο της μεγαλοσύνης του. Κατά τον ιερό Αυγουστίνο, ο Θεάνθρωπος διατήρησε τις πληγές του στους ουρανούς, για να μας δείξει, ότι και στην κατάσταση της δόξης του δεν θα μας λησμονήσει, όπως άλλωστε μας διαβεβαιώνει γι’ αυτό και ο κορυφαίος από τους προφήτες: «Ιδού επί των χειρών μου εζωγράφησά σου τα τείχη, και ενώπιόν μου ει δια παντός» (Ησ. 49:16), δηλαδή, ουδέποτε θα μας ξεχάσει, διότι θα μας έχει γραμμένους με ανεξίτηλα γράμματα επάνω στα χέρια του και θα μεσιτεύει για μας ενώπιον του Θεού Πατρός. Ίσως ακόμη και να διατήρησε τις πληγές για να μας διδάξει ότι μόνο με παθήματα και θλίψεις θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στην βασιλεία των ουρανών. Αν ο ίδιος ο Θεάνθρωπος ανυψώθηκε με σταυρικό πάθος, και αν δοξάστηκε με επονείδιστο θάνατο, τότε πως εμείς θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στην δόξα εκείνη χωρίς να βαδίσουμε στην στενή οδό της αρετής, και χωρίς να υπομείνουμε θλίψεις και πειρασμούς αγωνιζόμενοι τον καλόν αγώνα; Αυτό είναι τελείως αδύνατο.

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Δράγα

Πηγή: http://orthodox-answers.blogspot.com/

Απάντηση στις θέσεις του κόμματος "Δημιουργία Ξανά!" για την Εκκλησία

Μία ενδιαφέρουσα επιστολή - απάντηση στον κ. Θάνο Τζήμερο για τις θέσεις του κόμματος "Δημιουργία Ξανά'', περί «Σχέσεων Κράτους-Εκκλησιών» απέστειλε πρόσφατα ο κ. Ανδρέας Σταλίδης, δημιουργός του antibaro.gr την οποία και σας παραθέτουμε:

"Αγαπητέ κ. Τζήμερε, 

Συγχαρητήρια για την εκλογική σας επίδοση στις 6 Μαΐου. Λαμβάνω το θάρρος για αυτήν την επιστολή επειδή είστε ένας από τους λίγους πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι απάντησαν στις ερωτήσεις του ηλεκτρονικού debate του Αντίβαρου, και μάλιστα αρκετά εύστοχα.

Σας γράφω λοιπόν επειδή μου έκανε εντύπωση το στίγμα της «Δημιουργίας, Ξανά!», όπως το εκφράσατε εν γένει δημοσίως και ειδικά το «πολιτική χωρίς πολιτικούς», την έμφασή σας στο αίτιο της κρίσης ως το μοντέλο «Σοβιέτ», το οποίο υιοθέτησε η χώρα μας για δεκαετίες και την άνεση με την οποία καταγγέλετε ταυτόχρονα τους θαυμαστές του Χίτλερ και του Στάλιν. Απογοητεύτηκα όμως σφόδρα όταν διάβασα τις θέσεις σας για τις σχέσεις «Κράτους-Εκκλησιών».

Ο φρέσκος πολιτικός σας λόγος, προερχόμενος από βιώματα και εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα (ο οποίος έχει πράγματι αφανιστεί από την Ελλάδα και ως ιδιωτικός τομέας εμφανίζεται μία νομενκλατούρα διαπλεκόμενων με το δημόσιο λειτουργώντας ως πελάτης του), στο πεδίο αυτό των θέσεων του κόμματος έλκεται από στείρα στερεότυπα της αριστεράς. Ξεκινώ από κάποιες γενικές αρχές, τις οποίες θεωρώ πολύ σημαντικές. Κατόπιν, συνεχίζω θέτοντας ορισμένα γεγονότα τα οποία ανατρέπουν συγκεκριμένες θέσεις σας, ελπίζοντας να ληφθούν υπόψιν όλα αυτά. 

Γενικές αρχές 

Μία οξυδερκής θεώρηση της ελληνικής ιστορίας, όσο και κοινωνίας, όταν δεν εμφορείται από τις αγκυλώσεις της αριστερής διανόησης η οποία έχει επικρατήσει στην άρχουσα πολιτική κουλτούρα τα τελευταία 30 χρόνια, διαβλέπει ότι η σχέση έθνους και θρησκείας στην Ελλάδα είναι δαιφορετική και όχι συγκρίσιμη με το τι γίνεται στην Ευρώπη.

Είναι λάθος ανάγνωση και οδηγεί σε λάθος θέσεις, να συγκρίνει κανείς τον ρόλο και τη θέση της Εκκλησίας ως οργανισμού, αλλά και ως πεποίθησης σε λαϊκό επίπεδο στην Ελλάδα, με την καταπίεση αιώνων από τη Ρωμαιοκαθολική απολυταρχία και το σύμπλεγμα θρησκείας και αυταρχισμού στη Δύση για αιώνες –μέχρι και τον Φράνκο κατά το δεύτερο μισό του αιώνα που πέρασε.

Μία πολιτική θέση, η οποία θα πρωτοτυπεί απέναντι στο τρέχον πολιτικό σύστημα σήψης και θα αποπειράται να διατυπώσει μία πρόταση λειτουργική για την ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να αναπαράγει τις ιδεοληψίες συγκεκριμένων χώρων, αλλά να λαμβάνει υπόψη δημιουργικά τις ελληνικές ιδιαιτερότητες εν προκειμένω.

Συγκεκριμένα: η θρησκεία στην Ελλάδα δεν είναι απλά ένας μεσαιωνικός εξουσιαστικός φορέας, ο οποίος κράτησε κάποια από τα προνόμιά του και στο νεωτερικό κράτος δημιουργώντας μία παθογενή σχέση με διάρκεια ως σήμερα, όπως προκύπτει από το πλαίσιο των θέσεων της ‘Δημιουργίας Ξανά’ όπως αυτό παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα σας.

Τουναντίον, σαν διοικητικός θεσμός ήταν πάντα ιστορικά πιο αδύνατος και υποταγμένος παρά το αντίθετο. Στη δε σύγχρονη ιστορία, ας μην λησμονούμε πως η αφετηρία του νεοελληνικού κράτους ήταν η απόπειρα πλήρους εκμηδένισης της θεσμικής παρουσίας της Ελλαδικής Εκκλησίας στην πρώιμη Βαυαροκρατία. Πολλά από τα εκκλησιαστικά στοιχεία τα οποία διανθίζουν κρατικές εκφάνσεις ή εκδηλώσεις σήμερα, είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υπονοείται στις θέσεις σας: στην ουσία είναι «κατακτήσεις» τις οποίες η αδυναμία της πρώιμης Βαυαροκρατίας να φτιάξει ένα λειτουργικό κράτος με τις αφετηριακές της αξίες, και η αντιδρώσα κοινή γνώμη, επέβαλλαν σταδιακά κατά την περίοδο του ρομαντισμού. Το πιο χαρακτηριστικό (αλλά σίγουρα μόνο ως ένα από πληθώρα αντίστοιχων περιπτώσεων) παράδειγμα αποτελεί η Συνταγματική υποχρέωση να είναι Ορθόδοξος ο αρχηγός του κράτους. Ήταν πάνδημο αίτημα για πάνω από 50 χρόνια ελεύθερου κρατικού βίου, το οποίο η εξουσία σνομπάριζε επίμονα, συστηματικά και επιδεικτικά –μέχρι την κατοχύρωση της κατά την πρώτη δεκαετία του Γεωργίου Α’. 

Κυρίως όμως, όπως κατά καιρούς έχει καταδείξει ο Χρήστος Γιανναράς, σε έναν λαό και μία κουλτούρα που δεν έχει μάθει να λειτουργεί με τις αρχές του ωφελιμισμού και της πειθαρχίας, οι οποίες υπάρχουν στη Δύση ως απότοκο του εκεί ιστορικού και πολιτισμικού (άρα και θρησκευτικού) μοντέλου, η Ορθοδοξία είναι μία συντεταγμένη του συλλογικού κοινωνικού βίου, ένα μαξιλάρι οργάνωσης και νοηματοδότησής του.

Οι άνθρωποι, στο αρχέτυπο της ελληνικής κοινωνίας, επιτελούν λειτουργίες και ικανοποιούν ανάγκες, τόσο στον ιδιωτικό όσο και συνερχόμενοι στον δημόσιο βίο, με άξονα τη θρησκεία και την Εκκλησία. Αυτό είναι μία πολιτισμική ιδιαιτερότητα την οποία δεν μπορεί να παραγνωρίσει όποιος θέλει να απεικονίσει με συνέπεια την ελληνική κοινωνία, ούτε να σπεύσει να την απορρίψει με την στερεοτυπική χονδροειδή κατάταξή της ως «θεοκρατία». Όταν φτιάχνει κανείς πρόγραμμα το οποίο να αντιστοιχεί σε έναν συγκεκριμένο λαό, πρέπει να μπορεί να αποσαφηνίζει τέτοιου είδους λεπτομέριες, -χρειάζεται προσέγγιση με διάκριση, όχι τσουβάλιασμα με ιδεοληψίες. 

Αυτό λοιπόν το θέμα δεν αντιμετωπίζεται ούτε με νομικισμούς, όπως διαπνέει το πλαίσιο των θέσεών σας, ούτε με αφορισμούς. Το αντίθετο. Ιδιαίτερα δε σε περιόδους και φάσεις όπου αποσυντίθεται ο κοινωνικός ιστός του έθνους, είναι απαραίτητο το λειτουργικό όραμα ανασυγκρότησης να γίνεται χωρίς αποκλεισμούς κύριων εθνικών συνιστωσών (μία εκ των οποίων στην ελλαδική κοινωνία είναι αναμφίβολα και η Εκκλησία), και όχι να είναι διαιρετικό των βασικών συντεταγμένων του κοινωνικού ιστού. Χρειάζεται σύνθεση του μοντέλου ανάπτυξης το οποίο προτείνετε στην κοινωνία και την οικονομία, με τους άξονες ιστορικής και πολιτισμικής ιδιαιτερότητας, όπως ο συγκεκριμένος. Ιστορικά, κάθε σχήμα το οποίο καταφέρνει να βγάλει μία κοινωνία από τέτοια κρίση ταυτότητας όπως η σημερινή στην Ελλάδα, είναι συνθετικό, όχι δογματικό. Αυτό διδάσκει η Ιστορία.

Σχετικά τώρα με τις πιο συγκεκριμένες θέσεις σας, θα σχολίαζα τα κάτωθι.

Περί εκκλησιαστικής περιουσίας

Το επιχείρημα των θέσεών σας ότι η περιουσία στα χέρια της Εκκλησίας της δόθηκε επί Οθ. Αυτοκρατορίας ως πολιτικού εκπροσώπου των Ελλήνων (Χριστιανών), και άρα θα πρέπει να επιστραφεί στο κράτος, το οποίο είναι μετά την Επανάσταση ο νόμιμος διάδοχος φορέας πολιτικής εκπροσώπησης των Ελλήνων, είναι παντελώς άστοχο –και για την ακρίβεια πρωτοφανές. Κανένας από όσους προέβησαν στις ενέργειες τις οποίες περιγράφω πιο κάτω δεν χρησιμοποίησε αντίστοιχο ισχυρισμό. Έχουμε και λέμε:

• 1833-34. Η αντιβασιλεία του Όθωνα διέλυσε 416 Μοναστήρια και υφάρπαξε τις περιουσίες τους. Μιλάμε για το 80% των Μοναστηριών.
• 1836, η αντιβασιλεία του Όθωνα απαλλοτρίωσε την περιουσία των υπολοίπων μοναστηριών.
• Με τους νόμους 1072/1917 και 2050/1920 είχαμε αναγκαστική απαλλοτρίωση μοναστηριακών εκτάσεων σε δύο φάσεις, με δεύτερη το 1930. Συνολικά οι εκτάσεις είχαν αξία 1 δις δραχμών της εποχής, από τις οποίες το κράτος κατέβαλε μόνο το 4%
• Με το νόμο 4684/1931 έγινε αναγκαστική ρευστοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Μονών. Τα χρήματα που εισπράχθηκαν εξαφανίστηκαν τα πρώτα χρόνια της Κατοχής.
• Στις 18/9/1952 υπεγράφη νέα σύμβαση με την οποία παραχωρούνταν το 80% της εκκλησιαστικής γης έναντι του ποσού 45 εκατομυρίων δραχμών. Στη Σύμβαση αυτή, με πρωτοβουλία του κράτους πάντα, το οποίο προχώρησε σε μία ακόμη αναγκαστική απαλλοτρίωση, το κράτος παραδέχτηκε ότι αδυνατούσε να αποπληρώσει τα χρωστούμενα προς την Εκκλησία και έτσι πρότεινε για αντάλλαγμα να μισθοδοτεί για πάντα τους κληρικούς.
• Με το νόμο (Τρίτση) 1700/1987 επιχειρήθηκε η οριστική αποψίλωση της εναπομείνουσας εκκλησιαστικής περιουσίας, όμως αφού κατέφυγαν οι Μονές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια η υπόθεση σταμάτησε.

Συμπερασματικά: η Εκκλησία, δηλαδή τα πλέον των 10000 ΝΠΔΔ τα οποία την απαρτίζουν νομικά, έχουν απωλέσει σχεδόν όλες τις εκτάσεις γης που κατείχαν, μετά από σειρά αναγκαστικών απαλλοτριώσεων. Στην έρευνα της Αγροτικής Τράπεζας το 1988, την οποία κι εσείς αναφέρεστε, υπολογίζει την Εκκλησιαστική περιουσία σε 1.28 εκ στρέμματα γης, από τα οποία μόνο τα 169900 είναι καλλιεργίσιμη γη.

Οι αριθμοί αυτοί αναπαράγονται και στις θέσεις σας. Για να δοθεί όμως η πλήρη εικόνα δίνω και ένα επιπλέον στοιχείο της έρευνας, το οποίο παραλείπετε, ότι δηλαδή οι καλλιεργίσιμες εκτάσεις της Εκκλησίας αθροίζονται στο 0.48% του συνόλου.

Επίσης, στην ίδια έρευνα αναφέρεται ότι κατά τη δεκαετία 1974-1983 εγκαταλείπονται 162400 στρέμματα ανά έτος από τους αγρότες, συγκρίσιμο μέγεθος με τις Εκκλησιστικές εκτάσεις.

Στα 4.38 εκατομύρια στρέμματα υπολογίζονται οι εγκαταλελειμένες εκτάσεις το 1983 από τους ίδιους τους αγρότες. Επίσης, οι μικρές σχετικά εκτάσεις αυτές της Εκκλησίας είναι συνήθως δεσμευμένες από το κράτος, και έτσι έχουμε το παράδοξο ενώ το αίτημα διαφόρων δεξιών και αριστερών κομμάτων υποκείμενων στις ιδεολογικές αγκυλώσεις μία αντικληρικαλιστικής αριστεράς να αφορά στη φορολόγηση ή (μία ακόμη) απαλλοτρίωση των εκτάσεων της Εκκλησίας (όπως υπονοείτε σαφώς εσείς), το αίτημα της ίδιας της Εκκλησίας δια του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου -για παράδειγμα στην προηγούμενη κυβέρνηση- να είναι η αποδέσμευση από το κράτος των εκτάσεων που ανήκουν στην Εκκλησία, ώστε η από κοινού εκμετάλλευσή τους να αποφέρει οφέλη για το κοινωνικό σύνολο!

Η τεράστια απόσταση της πραγματικότητας από την εικονική της εκδοχή είναι φανερή και ενδεικτική της επίδρασης στερεοτύπων στη διαμόρφωση των θέσεών σας και θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν.. 

Στο σημείο αυτό να προσθέσω ότι αποσιωπάτε κάτι θεμελιώδες: βάσει της σχετικής Σύμβασης του 1952, η μισθοδοσία των κληρικών προήλθε από πρωτοβουλία του κράτους για συγκεκριμένους λόγους.

Όποιος λοιπόν προτείνει τη διακοπή της μισθοδοσίας (όπως κάνετε εσείς), θα πρέπει να λάβει πρόνοια είτε για την αντικαταβολή των οφειλομένων προς την Εκκλησία χρημάτων της αξίας των απαλλοτριωμένων εκτάσεων, είτε των ίδιων των εκτάσεων. Εάν δεν το κάνει, είναι υπόλογος στη συνέπεια της ίδιας του της λογικής. 

Μερικές από τις πιο συγκεκριμένες προτάσεις σας ισχύουν ήδη και είναι περιττές. Για παράδειγμα η φορολόγηση εσόδων από όσα ακίνητα δίνουν πρόσοδο, το ισόκυρο του πολιτικού και θρησκευτικού γάμου κλπ. 

Μερικές ακόμη, όπως για παράδειγμα η προαιρετική φορολόγηση των πολιτών υπέρ της Εκκλησίας στην οποία ανήκει, εκτός από το ότι απαοτελεί αντιγραφή άλλων μοντέλων με διαφορετική εθνο-θρησκευτική προέλευση και ταυτότητα η οποία είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα (τουλάχιστον προς το παρόν), δείχνει και μία σύγχυση. Γράφετε για την «ανάρμοστη σχέση Πολιτείας – Εκκλησίας», η οποία λέτε «δίχασε τον λαό, οδήγησε σε πολιτικές τραγωδίες, «αναθέματα» και «λαοσυνάξεις»».

Εκτός του ότι μία «διαχωρισμένη» Εκκλησία θα έχει πολύ μεγαλύτερη άνεση να διαμαρτύρεται και να οργανώνει «λαοσυνάξεις», υπάρχει και η σύγχυση σε φιλοσοφικό υπόβαθρο από αυτή τη θέση, διότι από τη μία θεωρείτε «διχασμό» ένα απλό αίτημα της Εκκλησίας προς την πολιτεία να διεξαχθεί δημοψήφισμα με ερώτημα αν επιθυμεί ο λαός την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, διότι περί αυτού επρόκειτο, και από την άλλη ζητάτε ο ίδιος την προαιρετική αναγραφή στη φορολογική δήλωση των πολιτών!

Σημειώνω εδώ ότι η εν λόγω σύγχυση διακατέχει ολόκληρη την πλευρά του κράτους, το οποίο ακόμη και σήμερα ερωτά τους πολίτες για το θρήσκευμά τους στις ληξιαρχικές πράξεις γάμων και προσθήκης τέκνων στην οικογενειακή μερίδα, ενώ υπάρχει και η «θετική διάκριση» των μουσουλμάνων μαθητών οι οποίοι εισάγονται σε ειδική κατηγορία σε συγκεκριμένες ανώτατες σχολές. Τη σύγχυση αυτή θα πρέπει να την υποβάλετε στη βάσανο της συνέπειας της λογικής σας, ειδικά εφόσον χρησιμοποιείτε τους συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς. 

Προχωρώ. Ο διαχωρισμός τον οποίον επιχειρείτε να περιγράψετε στις θέσεις σας είναι πολύ πρόχειρα γραμμένος, και χωρίς να λαμβάνει υπόψιν συγκεκριμένες συνιστώσες. Για την ακρίβεια, όλοι όσοι μιλάνε για αντίστοιχο διαχωρισμό λησμονούν ορισμένες βασικές παρενέργειες, οι οποίες εκτός από το πολιτισμικό υπόβαθρο του ελληνισμού, αφορούν και στις διεθνείς σχέσεις της χώρας και στην εξωτερική πολιτική.

Ενδεικτικά επισημαίνω ότι ο εξ αριστερών προερχόμενος αντικληρικαλιστικός άξονας, ο οποίος οδηγεί σε φωνές «άμεσου διαχωρισμού εδώ και τώρα» ξεχνάει τις σχέσεις του Ελλαδικού κράτους με το Άγιο Όρος, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τα πρεσβύτερα Πατριαρχεία και ασφαλώς τις χώρες στις οποίες ανήκουν όλα αυτά, κοκ. Όταν αναφερόμαστε σε μια σχέση με τέτοιο ιστορικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, όπως η συγκεκριμένη, τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα από όσο νομίζει κανείς με την πρώτη ματιά. 

Στην αρχή των θέσεών σας λέτε ότι «στόχος(;) [του κόμματος] είναι να διπλασιάσουμε ανθρώπους ανεξίθρησκους και ανοιχτόμυαλους». Εκτός από περίεργος, για στόχο κόμματος, αφού δηλώνει μία «ιεραποστολική» διάθεση, υπονοεί σαφώς ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος Ελλήνων δεν είναι ανεξίθρησκοι. Από πού συνάγετε αυτό το συμπέρασμα; Υποπτεύομαι ότι συγχέετε την λαϊκή πίστη με την έλλειψη ανεξιθρησκείας, και σ’ αυτή σας τη σύχγυση δεν επιδεικνύετε ο ίδιος αρκετά ανοιχτό μυαλό. Εκτός βέβαια, αν το υπόβαθρο της σκέψης σας είναι αποκλειστικά και ανελαστικά η Ποπεριανή «ανοιχτή κοινωνία». 

Γράφετε για παράδειγμα στην αρχή των θέσεών σας πως «Ό,τι κάνει ο δεσπότης θα μπορεί να το κάνει και ο μουφτής». Αναρωτιέμαι τι ακριβώς εννοείτε. Δεδομένου του πλήρους διαχωρισμού (δεν το εξηγείτε επαρκώς, αλλά δίνετε ένα περίγραμμα ότι η Εκκλησία θα ασχολείται αποκλειστικά και αυστηρά με τα του οίκου της), ποια είναι αυτά τα δικαιώματα και τα πράγματα που «μπορεί» να κάνει ο Δεσπότης, αλλά δεν μπορεί ο Μουφτής; Διότι η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι ο Μουφτής μπορεί να δικάζει, για παράδειγμα, οικογενειακές υποθέσεις εφαρμόζοντας κατά γράμμα τον Ισλαμικό Νόμο! Μάλλον θέλατε να γράψετε «ό,τι δεν μπορεί να κάνει ο δεσπότης, δεν θα πρέπει να μπορεί να το κάνει ούτε ο μουφτής». Βλέπετε ότι η τεχνητή πολιτική ορθότητα και η με το ζόρι υποβάθμιση του «δικού μας» έναντι του «άλλου» για να εμφανιστούμε ως «δίκαιοι» ή «φιλελεύθεροι» είναι κακός οδηγός. 

Αυτό που ίσως αναρωτιέστε τώρα είναι, μα μπορούν να συνυπάρξουν όσα διαβάζω στην παρούσα επιστολή με τις δημόσια διατυπωθείσες απόψεις περί οικονομικής πολιτικής; Η δική μου απάντηση είναι προφανώς ναι.

Εδώ θα βασίζεται η πρωτοτυπία, το εναλλακτικό της πρότασής σας, το πραγματικά καινούργιο (ας σημειώσω εδώ ότι το ‘πραγματικά καινούργιο’ για το οποίο μιλάω αναφέρεται στην δημόσια πολιτική συζήτηση όπως αυτή διεξάγεται στην Ελλάδα, γιατί διεθνώς -αρχής γενομένης από τον αγγλοσαξωνικό κόσμο ήδη από την δεκαετία του 80-, η επανάκαμψη των αρχών του φιλελευθερισμού στην οικονομία είναι σύμφυτη με την πρόταξη των παραδοσιακών αξιών των αντίστοιχων κοινωνιών, όπως έκαναν οι κυβερνήσεις Θάτσερ-Ρήγκαν, και όπως είναι ο κανόνας σε όλα τα συντηρητικά και χριστιανοδημοκρατικά κόμματα στη δύση.

Δυστυχώς όμως αυτό που έξω παραβιάζει ανοιχτές θύρες, στην Ελλάδα παραμένει ταμπού, λόγω ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς). Αλλιώς, μάλλον έχουμε ξανακούσει αυτές τις ιδέες σε πολλές και διαφορετικές εκδοχές. Θα θυμίσω εδώ τον έντονα «εθνομηδενιστικό» και «νεο-οθωμανικό» τόνο τον οποίον δίνουν συνιδρυτές κομμάτων με τα οποία λέτε δημόσια ότι πολιτικά είστε συγγενείς. Αν λοιπόν το δείγμα γραφής επί των συγκεκριμένων ζητημάτων της παρούσης επιστολής δείχνει ότι έχετε κάνει το πρώτο βήμα μίας μακράς διαδρομής διολίσθισης προς τέτοιες απόψεις, αδυνατώ να ισχυριστώ ότι βρήκα σε σας ένα πρωτότυπο συνολικό πολιτικό στίγμα. 

Θα κλείσω την επιστολή μου με την υπογράμμιση της θέσης μου πως τα αίτια της κρίσης πράγματι ανιχνεύονται στο υδροκεφαλικό κράτος και στον κρατισμό, και είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος σε σχέση μ’ αυτό. Υπάρχει όμως και μία άλλη κρίση. Η κρίση της εθνικής μας ταυτότητας. Χωρίς έμφαση στην εθνική συλλογικότητα, χωρίς συγκροτημένη συλλογική αυτοσυνειδησία, δεν έχουμε μέλλον. Όχι μόνο εμείς, κανείς στον κόσμο. Έναν θεσμό δεν τον αποδομείς αν δεν τον αντικαθιστάς με κάτι άλλο. Ειδάλλως, γκρεμίζεις το οικοδόμημα. Και έχουμε ανάγκη από θεμέλια σήμερα. Ό,τι συμβάλλει στην εθνική μας ταυτότητα είναι απαραίτητο συστατικό της σύνθεσης η οποία θα μας βγάλει από την κρίση. 

Με αυτές τις σκέψεις, κλείνω με μια υπόμνηση του Γιώργου Σεφέρη: «Είμαστε ένας λαός, με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι;» 

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, 

Με τιμή 
Ανδρέας Σταλίδης. 
Δημιουργός του Αντίβαρου.

Μέγας Κωνσταντῖνος καὶ Χριστιανισμός: Κείμενο-ἀπάντηση σὲ ἀρχαιολάτρες καὶ πολεμίους τοῦ Μ. Κωνσταντίνου

Ἡ κρίση τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς θρησκείας τὴν ὁποία ἀντιμετώπιζε ἡ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία τὸν τέταρτο αἰώνα, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἀξιόλογα γεγονότα τῆς παγκόσμιας ἱστορίας. Ὁ παλαιός, εἰδωλολατρικὸς πολιτισμὸς ἦλθε σὲ σύγκρουση μὲ τὸν Χριστιανισμό, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ δοκιμάστηκε μὲ ἑκατομμύρια Μάρτυρες ἀναγνωρίστηκε ἐπίσημα κατὰ τῆς διάρκεια τῆς βασιλείας τοῦ Κωνσταντίνου, στὶς ἀρχὲς τοῦ τέταρτου αἰώνα, καθιερώθηκε δὲ ὡς ἐπίσημη θρησκεία τοῦ κράτους ἀπὸ τὸν Μεγάλο Θεοδόσιο στὰ τέλη τοῦ ἴδιου αἰώνα. Ἡ πρώτη ἐντύπωση βέβαια ἦταν ὅτι οἱ δύο αὐτόι ἀντίθετοι παράγοντες ποὺ ἀντιπροσώπευαν δύο ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες ἀπόψεις, δὲν θὰ εὕρισκαν ποτὲ βάση γιὰ μία ἀμοιβαία συμφωνία. Ἀλλὰ ὁ Χριστιανισμὸς καὶ ὁ Εἰδωλολατρικὸς Ἑλληνισμὸς βαθμιαία ἀναμίχθηκαν (ὄχι ἀσφαλῶς στὶς δοξασίες) καὶ σχημάτισαν ἕνα Χριστιανικο-Ἑλληνο-Ἀνατολικὸ πολιτισμὸ γνωστὸν μὲ τὸ ὄνομα Βυζαντινό. Κέντρο τοῦ πολιτισμοῦ αὐτοῦ ὑπῆρξε ἡ Κωνσταντινούπολη, ἡ νέα πρωτεύουσα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.

Ἐκεῖνος ποὺ ἔπαιξε τὸν κυριώτερο ρόλο στὶς πολλὲς μεταβολὲς ποὺ ἔγιναν στὴν Αὐτοκρατορία εἶναι ὁ Μέγας Κωνσταντίνος. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς βασιλείας τοῦ ὁ Χριστιανισμός, γιὰ πρώτη φορά, γνώρισε σταθερὸ ἔδαφος τῆς ἐπίσημης ἀναγνώρισης. Ὕστερα ἀπὸ τὴν ἀναγνώριση αὐτή, ἡ παλιὰ εἰδωλολατρικὴ Αὐτοκρατορία, βαθμιαία ἄλλαξε καὶ ἔγινε Χριστιανικὴ Αὐτοκρατορία. Δύο ὑπῆρξαν τὰ γεγονότα ἐκεῖνα τῆς βασιλείας τοῦ Κωνσταντίνου ποὺ ἐπηρέασαν σημαντικὰ τὴν μελλοντικὴ ἐξέλιξη τῆς ἱστορίας: ἡ ἐπίσημη ἀναγνώριση τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἡ μεταφορὰ τῆς πρωτεύουσας τῆς Αὐτοκρατορίας ἀπὸ τὶς ὄχθες τοῦ Τίβερη στὶς ὄχθες τοῦ Βοσπόρου, ἀπὸ τὴν παλαιὰ Ρώμη στὴ...

 «Νέα Ρώμη», τὴν Κωνσταντινούπολη.

Ἐπιπλέον, τὸ ὄνομα τοῦ Κωνσταντίνου συνδέεται μὲ τὴν ἀνέγερση πολλῶν ἐκκλησιῶν σὲ ὅλα τὰ μέρη τῆς τεράστιας Αὐτοκρατορίας. Ἡ βασιλική του Ἁγίου Πέτρου καὶ ἡ βασιλική του Λατερανοῦ τῆς Ρώμης ἀποδίδονται σὲ αὐτόν. Ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴν Παλαιστίνη ὅπου ἡ μητέρα τοῦ Ἑλένη βρῆκε τὸν ἀληθινὸ Στυρὸ τοῦ Κυρίου. Στὴν Ἱερουσαλὴμ στὸν χῶρο τοῦ Παναγίου Τάφου ἐκτίστηκε ὁ τεράστιος καὶ ἐκπληκτικὸς ναὸς τῆς Ἀναστάσεως, στὸ Ὅρος τῶν Ἐλαιῶν, ἔκτισε τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀναλήψεως καὶ στὴν Βηθλεέμ, τὸν Ναὸ τῆς Γεννήσεως καθὼς καὶ ἄλλα προσκυνήματα. Ἡ νέα πρωτεύουσα ἡ Κωνσταντινούπολη καὶ τὰ περιχωρὰ τῆς ἐπίσης πλουτίστηκαν μὲ πολλὲς ἐκκλησίες κυριώτερες ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶναι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἡ ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Εἰρήνης. Πολλὲς ἄλλες ἐκκλησίες κατασκευάστηκαν σὲ διάφορα μέρη κατὰ τὴν διάρκεια τῆς βασιλείας τοῦ Κωνσταντιίνου, στὴν Ἀντιόχεια, τὴν Νικομήδεια καὶ τὴν Βόρειο Ἀφρική.

Πηγή: τὸ βιβλίο τοῦ π. Ἀβραὰμ Ἁγιορείτου «Ρωμαίϊκο Ὁδοιπορικὸ»

Ένα θαύμα του Αγίου Κωνσταντίνου

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το 1947 ήμουν εφτά χρονών και έμενα με τους γονείς μου στον Τύρναβο. Παραμονές Χριστουγέννων πηγαίναμε με τη γιαγιά μου από τον Τύρναβο στο χωριό μας στη Δεσκάτη,όπου μας περίμενε ο παππούς μου. Στην Ελασσόνα επισκεφθήκαμε μια θεία μου , να μείνουμε λίγες ώρες, ώσπου να έρθει η ώρα της αναχώρησης του στρατιωτικού αυτοκινήτου που έκανε τη συγκοινωνία συνοδευόμενο από ναρκοσυλλέκτες,γιατί ο δρόμος είχε νάρκες.

Παίζοντας με τον συνομήλικο εξάδερφό μου στο σπίτι της θείας μου σκόνταψα στο μαγκάλι κι έπεσαν τα κάρβουνα επάνω στο χαλί. Λυπημένος από τη ζημία που έκανα το έσκασα απ΄το σπίτι της θείας μου και πήγα στις όχθες του ποταμού Τιταρίσιου που διασχίζει την Ελασσόνα. Επέστρεψα στο σπίτι όταν άρχισε να βραδιάζει. Το στρατιωτικό αυτοκίνητο είχε φύγει και μειναμε το βράδυ στο σπίτι της θείας μου.

Τη νύχτα η γιαγιά μου είδε στον ύπνο της τον προστάτη της Άγιο Κωνσταντίνο, ο οποίος της είπε, να μην πάει στη Δεσκάτη, αλλά να γυρίσει στον Τύρναβο γιατί η ζωή της κόρης της κινδυνεύει.

Το πρωί επιστρέψαμε στον Τύρναβο όπου η μητέρα μου κινδύνευε να πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία (ήταν λεχώνα στην αδελφή μου Βασιλική) και γιατρός δεν βρισκόταν πουθενά. Ήταν η κατάσταση του ανταρτοπολέμου. Ο πατέρας μου έψαχνε να βρει γιατρό στη Λάρισα. Τελικά βρέθηκε κάποιος στρατιωτικός γιατρός ο οποίος σαν φύλακας άγγελος έμεινε κάμποσες μέρες μαζί μας για να είναι διαρκώς στο πλάι της μητέρας μου , ώσπου να διαφύγει τον κίνδυνο.

ΠΗΓΗ: http://fdathanasiou.wordpress.com/2012/05/20/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b8%ce%b1%cf%8d%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85/ 

Λήξη Αγιογραφικού Κύκλου

Με επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι Παρακλήσεις στην Παναγία μας που τελούνταν 

κάθε Τετάρτη απόγευμα στον Ιερό μας Ναό. Φέτος είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τη ζωή αγίων της εκκλησίας μας, γερόντων και αγιασμένων προσωπικοτήτων με προβολή φωτεινών διαφανειών.

 Η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγάλη καθ'όλη τη διάρκεια του έτους, ιδιαίτερα δε την περασμένη Τετάρτη που πραγματοποιήθηκε η λήξη των συναντήσεων και μοιράστηκε 

σε όλους τους συμμετέχοντες από ένα ωραίο ενθύμιο! 

Φωτογραφίες απο την συμμετοχή της ενορίας μας στα Καραϊσκάκεια

Για ποια εθνική κυριαρχία μιλά ο κ. Τσίπρας;

του Κωνσταντίνου Χολέβα

Πολιτικού Επιστήμονος

Ακούω τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα να διακηρύσσει ότι θα καταγγείλει το Μνημόνιο για να ξαναβρούμε την Εθνική Κυριαρχία μας. Φυσικά τα λόγια είναι ωραία, αλλά στην πράξη προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα. Για τις οικονομικές συνέπειες της καταγγελίας των 2 Μνημονίων άλλοι είναι αρμοδιότεροι εμού, αν και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί μετριοπαθέστερη γλώσσα μιλώντας στις επιστολές του απλώς για επανεξέταση. Προσωπικά έχω μία μεγάλη απορία: Τί ακριβώς εννοεί ο κ. Τσίπρας και οι ομοϊδεάτες του όταν μιλούν για Εθνική Κυριαρχία; Και η απορία μου αναλύεται στα εξής επιμέρους ερωτήματα:

            Για να μιλάς για Εθνική Κυριαρχία πρέπει να δέχεσαι την έννοια του Έθνους. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει πολλά στελέχη και ρεύματα που ομνύουν στο όνομα του διεθνισμού και ανατριχιάζουν στο άκουσμα της λέξης «έθνος». Δέχονται, κ. Τσίπρα, την αξία του έθνους, του εθνικού κράτους και της εθνικής συνείδησης όλες οι συνιστώσες του κόμματός σας; Επί παραδείγματι η «Διεθνιστική Εργατική Αριστερά» ποια άποψη έχει περί αυτού; Καλό θα ήταν να αποκαλυφθεί η πραγματική ιδεολογία όλων των επισήμων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ για να κατανοήσουμε πώς εννοούν τις έννοιες και τις αξίες.

            Την κυριαρχία ποιού έθνους θα εξασφαλίσει ο κ. Τσίπρας όταν προτείνει και προβάλλει ως βουλευτές ανθρώπους που πολεμούν την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού; Ο νεοεκλεγείς κ. Πέτρος Τατσόπουλος, συγγραφέας στο επάγγελμα, έβγαινε πριν από ένα χρόνο στο γυαλί της τηλεοράσεως και παρουσίαζε μία σειρά ατεκμηρίωτων ντοκυμαντέρ που τόνιζαν ότι πριν από το 1780 δεν υπήρχε Ελληνικό Έθνος. Δεν υπάρχει συνέχεια του Ελληνισμού, αλλά την εθνική μας συνείδηση την κατασκεύασαν οι Γάλλοι Διαφωτιστές ήταν το συμπέρασμα των 8 αυτών ντοκυμαντέρ. Πώς θα κατοχυρώστε Εθνική Κυριαρχία κ. Τσίπρα, όταν τα στελέχη σας διαστρεβλώνουν την ιστορία αυτού του Έθνους;

            Πώς θα κατοχυρώσει ο κ. Τσίπρας την Εθνική Κυριαρχία, όταν ο ίδιος δήλωσε προ 4 ετών ότι προτείνει την κατάργηση των στρατών; Ποια Εθνική Κυριαρχία θα προστατεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν στο επίσημο πρόγραμμά του προτείνει να κάνουμε διάλογο με την Τουρκία για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, δηλαδή να μην την ανακηρύξουμε ποτέ, αφού η Τουρκία διαφωνεί; Θυμίζω ότι η μικρή Κύπρος δεν ρώτησε τους Τούρκους και ανακήρυξε υπερήφανα την ΑΟΖ, την οποία και εκμεταλλεύεται σε συνεργασία με το αμυντικά ισχυρό Ισραήλ.

            Ποια Εθνική Κυριαρχία θα κατοχυρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν η Νεολαία του συμπλέει με τα Σκόπια για την αλλοίωση της Ελληνικής Ιστορίας και για πλαστογράφηση του ονόματος Μακεδονία; Είναι πλέον γνωστό ότι στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, που εκφράζει μία από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, δημοσιεύθηκε είδηση για τη συμμετοχή της Νεολαίας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ σε διαδήλωση με νέους των Σκοπίων στις 17 Μαίου 2011. Το δημοσίευμα όχι απλώς αποκαλεί τη ΦΥΡΟΜ «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αλλά παραθέτει και το ψήφισμα των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ που υπογράμμιζαν: «Εμείς στην Ελλάδα δεν επιτρέπουμε στην ελληνική κυβέρνηση «να βαφτίσει τη γειτονική χώρα»! Πάρτους στον γάμο σου να σου πουν και του χρόνου!

            Ποια Εθνική Κυριαρχία θα υπερασπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν επιτρέπει με πράξεις και με λόγια την εθνολογική μας αλλοίωση και την κατάληψη της χώρας από ανεξέλεγκτο αριθμό λαθρομεταναστών; Ο ακραίος ρατσισμός τρέφεται από τις πολυπολιτισμικές αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ και των ομοίων του και από την ανοχή που επέδειξε μέχρι τώρα η Πολιτεία στους λαθραίους υπό την πίεση του κόμματος του κ. Τσίπρα. Στο επίσημο πρόγραμμά τους ζητούν τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών, αρνούνται το μέτρο των απελάσεων, δεν γράφουν τίποτε για το τείχος του Έβρου, προτείνουν ανοικτά κέντρα φύλαξης, δηλαδή αυξημένη εγκληματικότητα, και ουσιαστικά ζητούν την διάλυση του Λιμενικού -την ονομάζουν αποστρατιωτικοποίηση- το οποίο φυλάσσει τα θαλάσσια σύνορά μας από τους λαθραίους. Αν η Εθνική Κυριαρχία μειώνεται μία φορά με τα Μνημόνια, απειλείται πολύ περισσότερο και σε μεγαλύτερο χρονικό βάθος από την είσοδο των αλλοδαπών εισβολέων που υπονομεύουν ανοικτά την εθνική μας ταυτότητα, την πολιτιστική μας ιδιοπροσωπεία, τη δημόσια τάξη και την εδαφική μας ακεραιότητα.

            Μιλά ο ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη πάταξης της φοροδιαφυγής και όλοι συμφωνούμε. Δεν λέει όμως ότι η μεγαλύτερη φοροδιαφυγή γίνεται από τους λαθρομετανάστες και από το παραεμπόριο. Δεν είδα ποτέ τον ΣΥΡΙΖΑ να στηρίζει τον μέσο Έλληνα καταστηματάρχη που υφίσταται ζημία από το παραεμπόριο των αλλοδαπών ούτε άκουσα κάποιο συγκεκριμένο μέτρο για τους πάσης φύσεως αλλοδαπούς «εμπόρους» που ουδέποτε κόβουν αποδείξεις ή τιμολόγια. Πώς θα νιώσει «εθνικά κυρίαρχος» ο Έλληνας όταν με ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ κλείνουν τα καταστήματα των Ελλήνων και ανθεί η παρανομία των αλλοδαπών;

            Η Ιστορία διδάσκει ότι οι μεγάλες επιτυχίες του Ελληνισμού στον Μακεδονικό Αγώνα και στους Βαλκανικούς Πολέμους έγινε την περίοδο 1893-1912 μετά την πτώχευση του Χαρ. Τρικούπη και με την Εθνική μας Κυριαρχία μειωμένη λόγω Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου ( η τρόϊκα της εποχής). Η εθνική ανάταση καλλιεργήθηκε από την ελληνορθοδοξη παιδεία και από ελληνοκεντρικούς διανοουμένους. Για να ξεπεράσουμε τη σημερινή κρίση χρειαζόμαστε αυτοπεποίθηση με πίστη στη διαχρονική πορεία του Ελληνισμού και την ελπίδα που καλλιεργεί η Ορθοδοξία. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμάχεται αυτές τις πνευματικές αξίες. Με εθνομηδενιστές δεν έρχεται η Εθνική Αναγέννηση.

ΠΗΓΗ: http://zoiforos.gr

Παράκληση για τους μαθητές στον Ιερό μας Ναό

Αγαπητό μου παιδί,

Καθώς πλησιάζει η περίοδος των εξετάσεων, νιώθεις το άγχος και 

την αγωνία να πλημμυρίζουν την ψυχή σου.

Όλες αυτές τις ημέρες θα διαβάσεις, θα προετοιμαστείς και θα προσπαθήσεις να επιτύχεις.

Όμως μη στηριχθείς μόνο στις δικές σου δυνάμεις.

Η προσευχή είναι το πιο δυνατό όπλο.

Στον αγώνα σου αυτό, κάλεσε συμπαραστάτη σου και βοηθό το Θεό.

Η εκκλησία που αγαπά και φροντίζει όλα της τα παιδιά,

προσεύχεται και για σένα τώρα που δίνεις εξετάσεις.

Σε προσκαλώ λοιπόν αυτή την Κυριακή 20 Μαΐου 2012 

και ώρα 8.00΄ το βράδυ στον Ιερό μας Ναό

όπου θα ψαλεί παράκληση στην Παναγία μας 

για τους μαθητές και τους  φοιτητές.

Ο Θεός, συμπαραστάτης στον αγώνα σου, θα σε βοηθήσει και αυτή τη φορά!

Θα σε περιμένω με αγάπη.

π. Τιμόθεος

Η ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΥΡΩΠΗΣ ΟΜΑΔΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν: 

Τήν ὁμάδα καλαθοσφαιρίσεως «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» συνοδευομένην ὑπό τοῦ Προέδρου αὐτῆς Ἐντιμ. κ. Παναγιώτου Κ. Ἀγγελοπούλου καί στελεχῶν αὐτῆς, συγχαρείς αὐτοῖς ἐπί τῇ κατακτήσει τῆς πρώτης θέσεως εἰς τό Πανευρωπαϊκόν πρωτάθλημα.

πηγή:  http://fanarion.blogspot.com

Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή με λίγα λόγια και απλά για τα παιδιά

Πορευθείτε σε όλα τα έθνη

Ο Χριστός είπε στους μαθητές του. 

    Πηγαίνετε να πείτε σε όλους τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο για μένα και για τα λόγια που είπα.

Πηγαίνετε να βαπτίσετε όποιον θέλει να πιστέψει και να αγαπήσει εμένα.

Εντάξει Χριστέ μας,είπαν οι μαθητές , θα πάμε σε όλο τον κόσμο και θα πούμε σε όλους τους ανθρώπους για σένα όποια γλώσσα και αν μιλάμε οι άνθρωποι αυτοί και όποιο χρώμα και αν έχει το δέρμα τους. Θα γίνουμε Απόστολοι

Οι ιεραπόστολοι Αιδέσιος και Φρουμέντιος είπαν τα λόγια του Χριστού στους ανθρώπους στην Αιθιοποία και τους έκαναν χριστιανούς.

Κύριλλος και Μεθόδιος : Ιεραπόστολοι στους σλαβικούς λαούς

Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ έστειλε 2 αδέρφια από την Θεσσαλονίκη τον Κύριλλο και το Μεθόδιο να πούνε τα λόγια του Χριστού στους Σλάβους. Ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος έφτιαξαν μια καινούργια αλφαβήτα στη σλαβική γλώσσα για να μπορέσουν οι άνθρωποι που έμεναν στις σλαβικές χώρες να καταλάβουν τι θα τους λένε και να διαβάσουν βιβλία που έλεγαν για το Χριστό. Πολλοί Σλάβοι πίστεψαν στο Χριστό και είπαν ευχαριστώ στον Κύριλλο και το Μεθόδιο που τους μίλησαν για το Χριστό.

Ιεραποστολή στην Ανατολή

Οι χριστιανοί ιεραπόστολοι πήγαν να πούνε τα λόγια του Χριστού και στην Ανατολή. Πήγαν σε πολλές χώρες και είπαν πόσο καλός είναι ο Χριστός και πόσο πολύ βοηθάει τους ανθρώπους. Στις χώρες αυτές οι ιεραπόστολοι έχτισαν εκκλησίες καισχολεία και βοηθούσαν τους φτωχούς και άρρωστους ανθρώπους.

Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στην Αφρική σήμερα.

Οι ιθαγενείς της Αφρικής ανακαλύπτουν την Ορθοδοξία

Θυμόμαστε από τις προηγούμενες ενότητες πως ιεραπόστολοι είναι όλοι εκείνοι που ακολουθούν την εντολή του Χριστού, να διαδώσουν το Ευαγγέλιο στα πέρατα της οικουμένης.

Στην Αφρική η ιεραποστολική δράση ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια. Ιεραπόστολοι από την Ευρώπη και την Αμερική συνεχίζουν μέχρι σήμερα να κηρύττουν ότι ο Χριστός αγαπάει το ίδιο όλους τους ανθρώπους σε όποια φυλή κι αν ανήκουν, όποιο χρώμα κι αν έχουν. Αλλά δεν περιορίζονται μόνο στο κήρυγμα. Βοηθούν τους Αφρικανούς και στα προβλήματά τους. Οργανώνουν σχολεία όπου μαθαίνουν τα παιδιά τους γράμματα, ιατρεία όπου τους ενημερώνουν για θέματα υγείας, συσσίτια για όλους. Οι Αφρικανοί μέσα από αυτές τις πράξεις προσφοράς γνωρίζουν το Χριστό της αγάπης και της ελευθερίας.
Όσοι πιστεύουν στο Χριστό βαπτίζονται, μετέχουν στα Μυστήρια, καταλαβαίνουν το χριστιανικό γάμο, γίνονται ιερείς. Εκδηλώνουν την πίστη και τα συναισθήματά τους στη χριστιανική λατρεία. Δε διστάζουν μάλιστα να ζωγραφίζουν το Χριστό …μαύρο. Το ίδιο ζωγραφίζουν και την Παναγία, τη μεγάλη μητέρα όλων μας, όπως την αποκαλούν.

Μαθαίνω τις λέξεις

ιθαγενείς (ο ιθαγενής): Αυτοί που κατοικούν στον τόπο γέννησης και καταγωγής τους.
φυλή: Σύνολο ανθρώπων με κοινή καταγωγή και κοινό χρώμα.
Μυστήρια: Καθεμιά από τις επτά ιερές Ακολουθίες της ορθόδοξης Εκκλησίας (Βάπτισμα, Χρίσμα, Θεία Ευχαριστία, Εξομολόγηση, Ευχέλαιο, Γάμος, Ιεροσύνη).

Διαβάζω ποιήματα
Διαβάζω το ποίημα για το μαύρο Χριστό και στη συνέχεια βρίσκω και ανακοινώνω στην τάξη ποιήματα για το Χριστό ή την Παναγία.
Ο μαύρος Χριστός

Γυρεύω έναν ντόπιο ζωγράφο,
για να μου φτιάσει ένα μαύρο Χριστό.
Να μου ζωγραφίσει τον Κύριό μου και Πατέρα μου
μ’ έναν όμορφο χιτώνα
σαν κι αυτόν που φοράει ο δικός μου γονιός.
Άκουσέ με, Χριστέ μου και Πατέρα μου:
οι λευκοί σε παράστησαν
σαν έναν ωραίο άντρα από τη δική τους φυλή,
οι κόκκινοι Ινδιάνοι σε ζωγράφισαν
ίδιο μαζί τους,
οι κίτρινοι σου δάνεισαν το χρώμα τους.
Θα αρνηθείς τώρα
να πάρεις και το δικό μου χρώμα,
το μαύρο;
(Aφρικανική ποίηση από το περιοδικό «Πάντα τα Έθνη», τεύχος 3, 1982)

Η ορθόδοξη ιεραποστολή στην Ουγκάντα και στην Κένυα

H Ουγκάντα και η Κένυα αποτελούν δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα ιεραποστολικής δράσης στην Αφρική, που αξίζει να μελετήσουμε με προσοχή.
Στην Ουγκάντα, μια περιοχή ταλαιπωρημένη από τις συχνές πολεμικές συγκρούσεις, οι κάτοικοι κάνουν προσπάθειες να ξεπεράσουν τα καθημερινά προβλήματά τους. Με τη βοήθεια ορθόδοξων ιεραποστόλων απ’ όλο τον κόσμο, η Ουγκάντα προσπαθεί να αναπτύξει τις γεωργικές καλλιέργειές της, να κτίσει ναούς, σχολεία και να γιατρέψει τις πληγές από τους πολέμους.

 Στην Κένυα, το έργο αγάπης της ορθόδοξης ιεραποστολής κάνει έντονη την παρουσία του. Παρέχονται φάρμακα, τρόφιμα και κάθε δυνατή φροντίδα στους ταλαιπωρημένους ανθρώπους. Xτίστηκαν νηπιαγωγεία, σχολεία, Πολυτεχνική σχολή στην περιοχή των Μασσάι. Iδρύθηκε Γυμνάσιο και Iερατική Σχολή. Βέβαια, μη φανταστεί κανείς πως όλα αυτά είναι πάντα καλοφτιαγμένα, όπως τα συναντούμε στη χώρα μας. Σχολείο εκεί μπορεί να είναι ένα υπόστεγο ή ένα δέντρο με μερικούς πάγκους για θρανία. Εκκλησία μπορεί να είναι μια καλύβα από ξερό χορτάρι*. Κι όταν λένε οι Κενυάτες Χαραμπέ**, εννοούν «προσφορά αγάπης σε χρήμα ή σε είδος από το υστέρημά μου», που σημαίνει πως ο χριστιανισμός υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων όλου του κόσμου, μόνο που δεν το γνωρίζουν πάντα!

Παρατήρησε και στην ενότητα “Πορευθείτε σε όλα τα έθνη”, τη φωτογραφία στην παράγραφο βλέπω και μαθαίνω, σελ 80.
** Χαραμπέ: Λέξη στα Σουαχίλι.

Βρίσκω τις παροιμίες
Οι παροιμίες που ακολουθούν είναι αφρικανικές. Προσπάθησε να τις διατυπώσεις με δικά σου λόγια ή να βρεις και αντίστοιχες ελληνικές παροιμίες. Διαβάστε στην τάξη και συζητήστε όσες παροιμίες σας εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα:

• Ο πραγματικός πλούτος δεν είναι το χρυσάφι (φυλές Μπαντού).

  ---

• Μια ζώνη σήμερα είναι καλύτερη από ένα παντελόνι αύριο (φυλή Μόσι).

  ---

• Ο πλούτος αγοράζει δούλους, όχι όμως αγάπη (Τόγκο).

  ---

Μια μικρή θεατρική παράσταση … χωρίς λόγια!
Φέρε στην τάξη μουσική και ήχους από την Αφρική, φωτογραφίες και αντικείμενα που θυμίζουν την αφρικανική ήπειρο. Στη συνέχεια προσπάθησε να κάνεις μια αναπαράσταση και να δείξεις σκηνές από την καθημερινή ζωή των φυλών της Αφρικής με όποιο τρόπο θέλεις. Μπορείς να γίνεις εσύ ο ίδιος ο ήρωας, μπορείς ακόμη να χρησιμοποιήσεις το κουκλοθέατρο για την παράστασή σου.

Η συμβολή Ελλάδας και Κύπρου στις προσπάθειες της ιεραποστολής

Όπως ήδη έχουμε μάθει, η ορθόδοξη ιεραποστολή δεν αρνείται και δεν απορρίπτει τον πολιτισμό, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις των λαών. Διδάσκει την αλήθεια του Ευαγγελίου με το παράδειγμα της αγάπης. Όπου οι λαοί δεν είχαν αλφάβητο, οι ιεραπόστολοι βοήθησαν να δημιουργηθεί γραφή. Όπου δεν υπήρχαν σχολεία, φτιάχτηκαν.
Οι Εκκλησίες της Ελλάδας και της Κύπρου έχουν πλούσια ιεραποστολική δράση.
Το ιεραποστολικό τμήμα της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, στέλνει ανθρώπους που βάζουν σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τους τη ζωή, για να δώσουν βοήθεια με φάρμακα και γνώσεις, σε χωριά και φυλές που τα χρειάζονται. Οι μεταφράσεις ιερών κειμένων, οι ιερατικές σχολές, τα σχολεία είναι ελάχιστα από όσα θα μπορούσαμε να πούμε για το ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας μας σ’ ολόκληρο τον κόσμο αλλά και στην Αφρική.

Η Εκκλησία της Κύπρου με τη δυναμική της παρουσία στην Αφρική, μοιάζει με κιβωτό αγάπης και σωτηρίας, που ταξιδεύει σ’ όλο τον κόσμο, για να διδάξει την ελευθερία και τη χαρά της πίστης.

http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSA105/102/832,3081/

Θρησκευτικά (Δ Δημοτικού) » Ηλεκτρονικό Βιβλίο

Πηγή: http://fdathanasiou.wordpress.com/2012/05/10/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%ce%b7-%ce%bf%cf%81%ce%b8%cf%8c%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%b7-%ce%b9%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%cf%83/

ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com