Α. Γέννηση - ἀνατροφή
Ὁ Γέροντας γεννήθηκε στή Μόσχα τῆς
Τσαρικῆς Ρωσίας ἀπό ὀρθόδοξους γονεῖς τό
1896, στίς 22 Σεπτεμβρίου, 04.00 ἡ ὥρα τό
πρωί. Ἦταν τό δεύτερο παιδί μίας
οἰκογένειας μέ ἄλλα ἐννέα ἀδέλφια. Πέθανε
ὅμως τελευταῖος ἀπ᾽ ὅλα τ᾽ ἀδέλφια του.
Βαφτίστηκε στήν ἐκκλησία τοῦ Σωτήρα καί
πῆρε τό ὄνομα Σέργιος. Ἀπό τήν παιδική του
ἡλικία ἔδειχνε μία σπάνια ἱκανότητα στήν
προσευχή. Σάν νέος μάλιστα μποροῦσε νά
ἀπαντᾶ σέ θέματα θεολογικά ἀπό αἰώνων
ζητούμενα. Ἔτσι ἀπό νωρίς εἶχε καταληφθεῖ
ἀπό ἐπείγουσα ἐπιθυμία νά εἰσχωρήσει στήν
καρδιά τῆς θείας αἰωνιότητας.
Β. Νεανικές περιπλανήσεις
Μπαίνει ὡς μαθητής στήν Κρατική Σχο-
λή Καλῶν Τεχνῶν τῆς Μόσχας καί ἐπιδόθηκε
στή ζωγραφική. Τήν ἴδια περίοδο ἀπέκτησε
ἐνδιαφέρον γιά τόν Βουδισμό καί γενικότερα
γιά τήν Ἰνδική Φιλοσοφία. Αὐτή ἡ παιδεία
ἄλλαξε τήν πορεία τῆς ἐσωτερικῆς του ζωῆς.
Μπαίνει ὡς μαθητής στήν Κρατική Σχο-
λή Καλῶν Τεχνῶν τῆς Μόσχας καί ἐπιδόθηκε
στή ζωγραφική. Τήν ἴδια περίοδο ἀπέκτησε
ἐνδιαφέρον γιά τόν Βουδισμό καί γενικότερα
γιά τήν Ἰνδική Φιλοσοφία. Αὐτή ἡ παιδεία
ἄλλαξε τήν πορεία τῆς ἐσωτερικῆς του ζωῆς.
Ὁ ἀνατολικός μυστικισμός, τοῦ φαινό-
ταν τώρα βαθύτερος του Ὀρθόδοξου
Χριστιανισμοῦ. Ἡ σύλληψη τοῦ Ὑπέρ-
προσωπικοῦ Ἀπολύτου τοῦ παρουσιαζό-
ταν πιό πειστική παρά τοῦ προσωπικοῦ
Θεοῦ. Σάν νέος ἔζησε τόν Α΄ Παγκό-
σμιο Πόλεμο καί τήν Ὀκτωβριανή
Ἐπανάσταση τοῦ 1918. Τά γεγονότα
αὐτά τόν ὁδήγησαν στήν ἰδέα ὅτι ἡ
αἰτία ποῦ ὁδηγεῖ στά δεινά εἶναι ἡ
ὕπαρξη αὐτή καθ᾽ αὐτή. Γι᾽ αὐτό προ-
σπάθησε νά ἀπογυμνωθεῖ ἀπ᾽ ὅλα τά
ὁρατά ἤ πνευματικά εἴδωλα. Στόν
τελευταῖο ὄροφο ἑνός κτιρίου τῆς Μό-
σχας βασανιζόταν καθημερινά νά λύσει
τά μυστήρια τῆς ζωῆς....
Σέ κάποια φάση ἄρχισε νά
ἀσχολεῖται μέ τή γιόγκα, ἀλλά ὡς φορέ-
ας μέρους τῆς Ρωσορθόδοξης παράδο-
σης δέν ἔχασε τήν ἀγάπη του γιά τήν
ὡραιότητα τῆς φύσης. Ἐπί πλέον σάν
καλλιτέχνης εἶχε μεγάλα προβλήματα
γιά νά ἐργασθεῖ στή μετεπαναστατική
Ρωσία. Γι᾽ αὐτό ἄρχισε νά ἐπιζητεῖ τή
μετανάστευση στή Δυτική Εὐρώπη.
ταν τώρα βαθύτερος του Ὀρθόδοξου
Χριστιανισμοῦ. Ἡ σύλληψη τοῦ Ὑπέρ-
προσωπικοῦ Ἀπολύτου τοῦ παρουσιαζό-
ταν πιό πειστική παρά τοῦ προσωπικοῦ
Θεοῦ. Σάν νέος ἔζησε τόν Α΄ Παγκό-
σμιο Πόλεμο καί τήν Ὀκτωβριανή
Ἐπανάσταση τοῦ 1918. Τά γεγονότα
αὐτά τόν ὁδήγησαν στήν ἰδέα ὅτι ἡ
αἰτία ποῦ ὁδηγεῖ στά δεινά εἶναι ἡ
ὕπαρξη αὐτή καθ᾽ αὐτή. Γι᾽ αὐτό προ-
σπάθησε νά ἀπογυμνωθεῖ ἀπ᾽ ὅλα τά
ὁρατά ἤ πνευματικά εἴδωλα. Στόν
τελευταῖο ὄροφο ἑνός κτιρίου τῆς Μό-
σχας βασανιζόταν καθημερινά νά λύσει
τά μυστήρια τῆς ζωῆς....
Σέ κάποια φάση ἄρχισε νά
ἀσχολεῖται μέ τή γιόγκα, ἀλλά ὡς φορέ-
ας μέρους τῆς Ρωσορθόδοξης παράδο-
σης δέν ἔχασε τήν ἀγάπη του γιά τήν
ὡραιότητα τῆς φύσης. Ἐπί πλέον σάν
καλλιτέχνης εἶχε μεγάλα προβλήματα
γιά νά ἐργασθεῖ στή μετεπαναστατική
Ρωσία. Γι᾽ αὐτό ἄρχισε νά ἐπιζητεῖ τή
μετανάστευση στή Δυτική Εὐρώπη.
Γ. Στή Γαλλία
Τό 1921 (25 ἐτῶν) φτάνει στή Γαλλί-
α, τό Εὐρωπαϊκό κέντρο τῶν ζωγράφων.
Ταξίδεψε καί ἔφτασε πρῶτα στήν Ἰταλία,
ὅπου θαύμασε τά ἀριστουργήματα τῆς
Ἀναγέννησης. Ὕστερα καί ἀπό μία σύντο-
μη παραμονή στό Βερολίνο τῆς Γερμανί-
ας ἔφτασε στό Παρίσι, τή λεγόμενη πόλη
τοῦ φωτός.
Δόθηκε μέ τήν ψυχή καί τό σῶμα
στή Ζωγραφική. Τά ἔργα του ἔγιναν δε-
κτά στά καλλιτεχνικά σαλόνια καί πῆρε
μέρος σέ Ἐκθέσεις μέ μεγάλη ἐπιτυχία.
Ὅμως ἡ καθαρή διανόηση δέν τοῦ γέμιζε
τήν ψυχή. Τότε ξαφνικά θυμήθηκε τήν
ἐντολή τοῦ Ἰησοῦ γιά τήν ἀγάπη πρός τόν
Θεό «ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καί ἐξ ὅλης τῆς
διανοίας».
Ἔτσι ἄν ἡ ἐνασχόληση μέ τόν
ἀνατολίτικο μυστικισμό τοῦ ἦταν σάν κε-ραυνός στό σκοτάδι, ἡ τωρινή ἀποκάλυψη
ἦταν φωτεινή σάν λάμψη!
Διανόηση χωρίς ἀγάπη δέν εἶναι
ἀρκετή. Ἔτσι τό 1925 (29 ἐτῶν) ὁ Χρι-
στός ἐπικράτησε μέσα του, ...ἡ προσευχή
γιά τόν προσωπικό Θεό ἦταν φυλαγμένη
στήν καρδιά του καί ἀπευθυνόταν πρῶτα
καί κύρια στόν Χριστό.
Ὁ ἴδιος διηγεῖται: «Ἤμουν στό Πα-
ρίσι, τά εἶχα ὅλα, ζοῦσα μέ τόν καλλιτε-
χνικό κόσμο τοῦ Παρισιοῦ καί
συμμετεῖχα σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις.
Ὅμως τίποτα δέν μοῦ ἔδινε χαρά καί
ἀνακούφιση. Μετά ἀπό κάθε ἐκδήλωση
τοῦ καλλιτεχνικοῦ κόσμου, εἶχα μέσα μου
κενό καί ἀγωνία. Ὁ λογισμός μου, μοῦ
ἔλεγε πῶς κάτι πρέπει νά κάμω, γιά νά
φύγω ἀπό τό ἀδιέξοδο, ποῦ μέ συνεῖχε.
Ὅμως δέν εὕρισκα λύση.
Ἕνα βράδυ, μετά ἀπό μία διασκέ-
δαση, ἀνέβαινα στό σπίτι μου μέ σκυμμέ-
νο τό κεφάλι καί ἀργό βῆμα. Ἔλεγα πῶς
αὐτή ἡ ζωή εἶναι βάναυση, εἶναι ἀνιαρή.
Τότε σκέφτηκα νά γίνω μοναχός, ὅμως
ποῦ καί πῶς δέν εἶχα ἰδέα. Ἤμουν Ρῶσος
ἐμιγκρέ-πρόσφυγας στή Γαλλία. Ἐκεῖ
ὑπῆρχαν πολλοί Ρῶσοι, οἱ ὁποῖοι ἵδρυσαν
τό Θεολογικό Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Σερ-
γίου... Στό Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Σεργίου,
ὅλοι μιλοῦσαν γιά Θεό, ἀλλά Θεό δέν
εἶδα, ἐνῶ ὅταν πῆγα στό Ἅγιον Ὄρος,
κανείς δέν μιλοῦσε γιά Θεό καί ὅλα
ἔδειχναν τόν Θεό».
Εἰσάγεται στό Ὀρθόδοξο Θεολογι-
κό Ἰνστιτοῦτο τοῦ Παρισιοῦ, μέ τήν
ἐλπίδα νά μάθει πῶς νά... προσεύχεται καί
πῶς νά καταπολεμήσει τά πάθη του! Ἕνα
χρόνο οἱ σπουδές δέν τοῦ ἔδωσαν τό κλει-
δί γιά τη... Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ἀποφασίζει λοιπόν νά γίνει μοναχός.
Τό 1921 (25 ἐτῶν) φτάνει στή Γαλλί-
α, τό Εὐρωπαϊκό κέντρο τῶν ζωγράφων.
Ταξίδεψε καί ἔφτασε πρῶτα στήν Ἰταλία,
ὅπου θαύμασε τά ἀριστουργήματα τῆς
Ἀναγέννησης. Ὕστερα καί ἀπό μία σύντο-
μη παραμονή στό Βερολίνο τῆς Γερμανί-
ας ἔφτασε στό Παρίσι, τή λεγόμενη πόλη
τοῦ φωτός.
Δόθηκε μέ τήν ψυχή καί τό σῶμα
στή Ζωγραφική. Τά ἔργα του ἔγιναν δε-
κτά στά καλλιτεχνικά σαλόνια καί πῆρε
μέρος σέ Ἐκθέσεις μέ μεγάλη ἐπιτυχία.
Ὅμως ἡ καθαρή διανόηση δέν τοῦ γέμιζε
τήν ψυχή. Τότε ξαφνικά θυμήθηκε τήν
ἐντολή τοῦ Ἰησοῦ γιά τήν ἀγάπη πρός τόν
Θεό «ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καί ἐξ ὅλης τῆς
διανοίας».
Ἔτσι ἄν ἡ ἐνασχόληση μέ τόν
ἀνατολίτικο μυστικισμό τοῦ ἦταν σάν κε-ραυνός στό σκοτάδι, ἡ τωρινή ἀποκάλυψη
ἦταν φωτεινή σάν λάμψη!
Διανόηση χωρίς ἀγάπη δέν εἶναι
ἀρκετή. Ἔτσι τό 1925 (29 ἐτῶν) ὁ Χρι-
στός ἐπικράτησε μέσα του, ...ἡ προσευχή
γιά τόν προσωπικό Θεό ἦταν φυλαγμένη
στήν καρδιά του καί ἀπευθυνόταν πρῶτα
καί κύρια στόν Χριστό.
Ὁ ἴδιος διηγεῖται: «Ἤμουν στό Πα-
ρίσι, τά εἶχα ὅλα, ζοῦσα μέ τόν καλλιτε-
χνικό κόσμο τοῦ Παρισιοῦ καί
συμμετεῖχα σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις.
Ὅμως τίποτα δέν μοῦ ἔδινε χαρά καί
ἀνακούφιση. Μετά ἀπό κάθε ἐκδήλωση
τοῦ καλλιτεχνικοῦ κόσμου, εἶχα μέσα μου
κενό καί ἀγωνία. Ὁ λογισμός μου, μοῦ
ἔλεγε πῶς κάτι πρέπει νά κάμω, γιά νά
φύγω ἀπό τό ἀδιέξοδο, ποῦ μέ συνεῖχε.
Ὅμως δέν εὕρισκα λύση.
Ἕνα βράδυ, μετά ἀπό μία διασκέ-
δαση, ἀνέβαινα στό σπίτι μου μέ σκυμμέ-
νο τό κεφάλι καί ἀργό βῆμα. Ἔλεγα πῶς
αὐτή ἡ ζωή εἶναι βάναυση, εἶναι ἀνιαρή.
Τότε σκέφτηκα νά γίνω μοναχός, ὅμως
ποῦ καί πῶς δέν εἶχα ἰδέα. Ἤμουν Ρῶσος
ἐμιγκρέ-πρόσφυγας στή Γαλλία. Ἐκεῖ
ὑπῆρχαν πολλοί Ρῶσοι, οἱ ὁποῖοι ἵδρυσαν
τό Θεολογικό Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Σερ-
γίου... Στό Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Σεργίου,
ὅλοι μιλοῦσαν γιά Θεό, ἀλλά Θεό δέν
εἶδα, ἐνῶ ὅταν πῆγα στό Ἅγιον Ὄρος,
κανείς δέν μιλοῦσε γιά Θεό καί ὅλα
ἔδειχναν τόν Θεό».
Εἰσάγεται στό Ὀρθόδοξο Θεολογι-
κό Ἰνστιτοῦτο τοῦ Παρισιοῦ, μέ τήν
ἐλπίδα νά μάθει πῶς νά... προσεύχεται καί
πῶς νά καταπολεμήσει τά πάθη του! Ἕνα
χρόνο οἱ σπουδές δέν τοῦ ἔδωσαν τό κλει-
δί γιά τη... Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ἀποφασίζει λοιπόν νά γίνει μοναχός.
Δ. Στό Ἅγιο Ὄρος
Ὁ νεαρός ἀλλά ἔμπειρος στίς
ἀναζητήσεις του σπουδαστής φτάνει τό
1925 στήν Ἀθήνα καί μέ καράβι ἀπό
τόν Πειραιά ἐγκαταβιώνει στό Ρωσικό
Ὁ νεαρός ἀλλά ἔμπειρος στίς
ἀναζητήσεις του σπουδαστής φτάνει τό
1925 στήν Ἀθήνα καί μέ καράβι ἀπό
τόν Πειραιά ἐγκαταβιώνει στό Ρωσικό
Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα,
στά Δυτικά παράλια τοῦ Ἄθωνα. Στήν
ψυχή του αἰσθανόταν ἕνα αἴσθημα
ἀπελπισίας γιά τόν κόσμο ποῦ
ἀπομακρύνθηκε ἀπ᾽ τόν Θεό, ἀλλά καί
ἕνα αἴσθημα ἀναστάσεως. Ἔτσι ἡ προ-
σευχή, τοῦ ἔγινε ἔνδυμα καί ἀναπνοή.
Μετά ἀπό τέσσερα χρόνια γνωρίζει
τό σημαντικότερο πρόσωπο τῆς ζωῆς του
στή γῆ, τόν Ἅγιο Ρῶσο γέροντα Σιλουανό,
τόν Ἀθωνίτη. Ὁ γέροντας γίνεται πνευμα-
τικός του ὁδηγός. Ὁ ἴδιος ὅμως δέν
τολμοῦσε νά ὀνειρευτεῖ ἕνα τέτοιο θαῦμα!
Ἐπί ὀκτώ χρόνια περίπου κάθισε
κοντά στόν γέροντα (μέχρι τόν θάνατό
του, 24-9-1938). Ὁ Σωφρόνιος ἔγινε
ἐπιστήθιος ἀλλά καί πιστός μαθητής του
γιά πάντα... Ὀρφανός ἀπό τόν πνευματικό
του, καί μέ εὐλογία τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ι.
Μ. καί τοῦ Συμβουλίου της ἀναχωρεῖ γιά
τήν «ἔρημό» τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τά γνωστά
Καρούλια. Ἐκεῖ ἀπό φῆμες ἔμαθε γιά τόν
Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο! Ἡ προσευχή του
τότε ἐνισχύθηκε χάριν ὅλης τῆς
ἀνθρωπότητας. Προσευχόταν γιά τούς
σκοτωμένους, γιά τούς φονιάδες, γιά νά
μήν νικήσει τό κακό...
Ἡ ἀπομόνωσή του πῆρε τέλος ὅταν
«ὑποχρεώθηκε» κατά κάποιο τρόπο νά
γίνει ἐξομολόγος καί πνευματικός πατέρας
τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Ἁγίου
Παύλου, Ὁσίου Γρηγορίου, Ὁσίου Σίμω-
νος Πέτρας, Ὁσίου Ξενοφῶντος, ἀλλά καί
ἄλλων κελλιῶν καί Σκητῶν, στά Νοτιοδυ-
τικά παράλια τοῦ Ἄθωνα. Εἶχε βέβαια
ἀπό καιρό ἀρχίσει νά δέχεται ἀναχωρητές
καί ἐρημίτες ὅπως καί νά κάνει σ’ αὐτούς
ἐπισκέψεις. Ἦταν μία δύσκολη καί ἄκρως
ἐπικίνδυνη ἀποστολή.
Μετά ἀπό τέσσερα χρόνια στούς
βράχους ὑπάκουσε στή Μονή τοῦ Ἄγ.
Παύλου νά ζήσει σ᾽ ἕνα σπήλαιο κοντά
στό μοναστήρι. Τό σπήλαιο ἦταν στήν
ἀπομόνωση, ἀλλά εἶχε καί παρεκκλήσιο
γιά τούς σπηλαιῶτες, λαξευμένο σέ βρά-
χο.
στά Δυτικά παράλια τοῦ Ἄθωνα. Στήν
ψυχή του αἰσθανόταν ἕνα αἴσθημα
ἀπελπισίας γιά τόν κόσμο ποῦ
ἀπομακρύνθηκε ἀπ᾽ τόν Θεό, ἀλλά καί
ἕνα αἴσθημα ἀναστάσεως. Ἔτσι ἡ προ-
σευχή, τοῦ ἔγινε ἔνδυμα καί ἀναπνοή.
Μετά ἀπό τέσσερα χρόνια γνωρίζει
τό σημαντικότερο πρόσωπο τῆς ζωῆς του
στή γῆ, τόν Ἅγιο Ρῶσο γέροντα Σιλουανό,
τόν Ἀθωνίτη. Ὁ γέροντας γίνεται πνευμα-
τικός του ὁδηγός. Ὁ ἴδιος ὅμως δέν
τολμοῦσε νά ὀνειρευτεῖ ἕνα τέτοιο θαῦμα!
Ἐπί ὀκτώ χρόνια περίπου κάθισε
κοντά στόν γέροντα (μέχρι τόν θάνατό
του, 24-9-1938). Ὁ Σωφρόνιος ἔγινε
ἐπιστήθιος ἀλλά καί πιστός μαθητής του
γιά πάντα... Ὀρφανός ἀπό τόν πνευματικό
του, καί μέ εὐλογία τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ι.
Μ. καί τοῦ Συμβουλίου της ἀναχωρεῖ γιά
τήν «ἔρημό» τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τά γνωστά
Καρούλια. Ἐκεῖ ἀπό φῆμες ἔμαθε γιά τόν
Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο! Ἡ προσευχή του
τότε ἐνισχύθηκε χάριν ὅλης τῆς
ἀνθρωπότητας. Προσευχόταν γιά τούς
σκοτωμένους, γιά τούς φονιάδες, γιά νά
μήν νικήσει τό κακό...
Ἡ ἀπομόνωσή του πῆρε τέλος ὅταν
«ὑποχρεώθηκε» κατά κάποιο τρόπο νά
γίνει ἐξομολόγος καί πνευματικός πατέρας
τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Ἁγίου
Παύλου, Ὁσίου Γρηγορίου, Ὁσίου Σίμω-
νος Πέτρας, Ὁσίου Ξενοφῶντος, ἀλλά καί
ἄλλων κελλιῶν καί Σκητῶν, στά Νοτιοδυ-
τικά παράλια τοῦ Ἄθωνα. Εἶχε βέβαια
ἀπό καιρό ἀρχίσει νά δέχεται ἀναχωρητές
καί ἐρημίτες ὅπως καί νά κάνει σ’ αὐτούς
ἐπισκέψεις. Ἦταν μία δύσκολη καί ἄκρως
ἐπικίνδυνη ἀποστολή.
Μετά ἀπό τέσσερα χρόνια στούς
βράχους ὑπάκουσε στή Μονή τοῦ Ἄγ.
Παύλου νά ζήσει σ᾽ ἕνα σπήλαιο κοντά
στό μοναστήρι. Τό σπήλαιο ἦταν στήν
ἀπομόνωση, ἀλλά εἶχε καί παρεκκλήσιο
γιά τούς σπηλαιῶτες, λαξευμένο σέ βρά-
χο.
Τό χειμῶνα τό νερό ἔφτανε μέχρι τό
κρεββάτι καί οὔτε φωτιά μποροῦσε νά
ἀνάψει! Ἡ ἐπισφαλής ὑγεία του τόν
ἀνάγκασε νά τό ἐγκαταλείψει τόν τρίτο
χειμώνα...
Ε. Πάλι στή Γαλλία…ἐκδότης
Μετά ἀπό αὐτό κατέφυγε στή …
Γαλλία ὅπου θά ἔκανε μία χειρουργική
ἐπέμβαση καί θά ἀποτελείωνε τό βιβλίο
ποῦ ἔγραφε γιά τόν γέροντά του Σιλουανό.
Ὑπολόγιζε νά μείνει ἕνα χρόνο, ἀλλά...
ἄλλες οἱ βουλές τοῦ Κυρίου! Τό 1948 (52
ἐτῶν) ἐκδίδει τά χειρόγραφα τοῦ Ἄγ.
Σιλουανοῦ μέ ἀνάλυση τῆς διδασκαλίας
του καί μέ τή βιογραφία του. Αὐτή τήν
ἔκδοση τή φιλοτέχνησε μόνος του! Τό
1952 ἀκολουθεῖ μία ἔντυπη ἔκδοση.
Ὕστερα ἀκολουθοῦν οἱ μεταφράσεις στήν
Ἀγγλική, Γερμανική, Ἑλληνική, Γαλλική,
Σερβική καί συνέχεια σέ ἄλλες γλῶσσες.
Πρόκειται γιά τό πασίγνωστο βιβλίο «Ὁ
Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης», ποῦ σήμε-
ρα κυκλοφορεῖ ἀπό τό μοναστήρι τοῦ
Ἔσσεξ.
Ἐδῶ νά σημειώσουμε καί τή συγ-
γραφή τῶν ἑξῆς ὑπόλοιπων βιβλίων:
1). Περί προσευχῆς
2). Ἄσκηση καί Θεωρία
3). Ἡ ζωή Τοῦ ζωή μου
Ἡ ἀντίδραση τῶν ἀσκητῶν τοῦ
Ἁγίου Ὄρους ἦταν πάρα πολύ
ἐνδιαφέρουσα γιά τόν συγγραφέα. Βεβαί-
ωσαν ὅτι τό βιβλίο ἦταν μία ἀληθινή
ἀκτινοβολία τῶν ἀρχαίων παραδόσεων τοῦ
Ἀνατολικοῦ Μοναχισμοῦ. Ἀναγνώρισαν
τόν Σιλουανό σάν πνευματικό κληρονόμο
τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Αἰγύπτου
καί Παλαιστίνης!
Στ. Στή Μόσχα:
Αὐτό τόν καιρό ἐπισκέπτεται τή Μό-
σχα γιά νά προσκυνήσει τούς τάφους τῶν
γονέων του. Πῆγε στήν παιδική του γειτο-
νιά , ὅπου βρῆκε στό σπίτι τοῦ Δημόσια
Ὑπηρεσία. Ἀργότερα ἔμαθε ὅτι ὅλα τά
κρεββάτι καί οὔτε φωτιά μποροῦσε νά
ἀνάψει! Ἡ ἐπισφαλής ὑγεία του τόν
ἀνάγκασε νά τό ἐγκαταλείψει τόν τρίτο
χειμώνα...
Ε. Πάλι στή Γαλλία…ἐκδότης
Μετά ἀπό αὐτό κατέφυγε στή …
Γαλλία ὅπου θά ἔκανε μία χειρουργική
ἐπέμβαση καί θά ἀποτελείωνε τό βιβλίο
ποῦ ἔγραφε γιά τόν γέροντά του Σιλουανό.
Ὑπολόγιζε νά μείνει ἕνα χρόνο, ἀλλά...
ἄλλες οἱ βουλές τοῦ Κυρίου! Τό 1948 (52
ἐτῶν) ἐκδίδει τά χειρόγραφα τοῦ Ἄγ.
Σιλουανοῦ μέ ἀνάλυση τῆς διδασκαλίας
του καί μέ τή βιογραφία του. Αὐτή τήν
ἔκδοση τή φιλοτέχνησε μόνος του! Τό
1952 ἀκολουθεῖ μία ἔντυπη ἔκδοση.
Ὕστερα ἀκολουθοῦν οἱ μεταφράσεις στήν
Ἀγγλική, Γερμανική, Ἑλληνική, Γαλλική,
Σερβική καί συνέχεια σέ ἄλλες γλῶσσες.
Πρόκειται γιά τό πασίγνωστο βιβλίο «Ὁ
Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης», ποῦ σήμε-
ρα κυκλοφορεῖ ἀπό τό μοναστήρι τοῦ
Ἔσσεξ.
Ἐδῶ νά σημειώσουμε καί τή συγ-
γραφή τῶν ἑξῆς ὑπόλοιπων βιβλίων:
1). Περί προσευχῆς
2). Ἄσκηση καί Θεωρία
3). Ἡ ζωή Τοῦ ζωή μου
Ἡ ἀντίδραση τῶν ἀσκητῶν τοῦ
Ἁγίου Ὄρους ἦταν πάρα πολύ
ἐνδιαφέρουσα γιά τόν συγγραφέα. Βεβαί-
ωσαν ὅτι τό βιβλίο ἦταν μία ἀληθινή
ἀκτινοβολία τῶν ἀρχαίων παραδόσεων τοῦ
Ἀνατολικοῦ Μοναχισμοῦ. Ἀναγνώρισαν
τόν Σιλουανό σάν πνευματικό κληρονόμο
τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Αἰγύπτου
καί Παλαιστίνης!
Στ. Στή Μόσχα:
Αὐτό τόν καιρό ἐπισκέπτεται τή Μό-
σχα γιά νά προσκυνήσει τούς τάφους τῶν
γονέων του. Πῆγε στήν παιδική του γειτο-
νιά , ὅπου βρῆκε στό σπίτι τοῦ Δημόσια
Ὑπηρεσία. Ἀργότερα ἔμαθε ὅτι ὅλα τά
ἀδέλφια του ἦταν στή ζωή (ἐκτός ἀπό τόν
μεγαλύτερό του ἀδελφό Βόρι ποῦ πέθανε
14 ἐτῶν πρίν φύγει ἀπ᾽ τή Μόσχα).
Ἐπέστρεφε στήν πατρίδα του σάν καλλι-
τέχνης καί σάν Ἱερέας. Οἱ συγγενεῖς του
ἔμαθαν ποῦ λειτούργησε μία Κυριακή καί
βρέθηκαν.. Ἔκτοτε ἡ πιό μικρή του
ἀδελφή, ἡ Μαρία, τόν ἐπισκεπτόταν στό
Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας.
Ἀπό τό 1967 ἄρχισε νά ἐπισκέπτεται
τή Μόσχα κάθε χρόνο, ἕως τό 1981. Ὁ
γέροντας ἔδινε πνευματική συμπαράστα-
ση σ’ ὅλους τους συγγενεῖς του, καί ὄχι
μόνο...
Ζ. Στό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας:
Τήν ἐποχή ἐκείνη (1959 καί σέ
ἡλικία 63 ἐτῶν) μέ θαυμαστές συνθῆκες
ἐγκαταβιώνει στό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας,
ἱδρύει μία ἀδελφότητα καί ἀρχικά δε-
χόταν ὅποιον ζητοῦσε τήν πνευματική
του βοήθεια. Ἀργότερα κτίζει τό Μονα-
στήρι τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ἡ
ἡλικία του καί ἡ φθίνουσα ὑγεία του τόν
ἀνάγκασαν νά ἀναθέτει πολλή ἀπ᾽ τή
δραστηριότητά του στούς μοναχούς του.
Αὐτός ἀφιερώνεται στή Λειτουργία! Εἶναι
γεμᾶτος μέχρι τά χείλη μέ τή γνώση τοῦ
Θεοῦ. Εἶναι καθαρός, σπλαχνικός καί
αὐστηρός στίς κρίσεις του, πρᾶγμα ποῦ
ὁδηγεῖ τόν ἄλλο σέ νέες ἐνδοσκοπήσεις.
Γι᾽ αὐτόν ἡ δημιουργία εἶναι μία
ἄλλη λέξη τῆς ἐλπίδας. Ἡ Θεία Λειτουρ-
γία γινόταν στό Ναό τῶν Ἁγίων Πάντων, ἡ
ὁποία πάντα γέμιζε ἀπό πιστούς ποῦ
ἔφταναν (καί φτάνουν) ἀπό τό Λονδίνο. Οἱ
αἰτήσεις, τά εἰρηνικά ἀπαγγέλλονταν
ἀργά, καθαρά, μέ τή βαθιά φωνή του, μέ
προφορά σαφῆ εἴτε στήν Ἀγγλική, εἴτε
στήν Ἑλληνική ἤ στή Γαλλική. Τό πρόσω-
πό του καί ὅλο του τό εἶναι περικλείονταν
ἀπό κάποιο φῶς ποῦ σκορποῦσε εἰρήνη
καί γαλήνη... Ὅλος ὁ κόσμος ἔφερνε φα-
γητό καί κατόπιν ἀκολουθοῦσε «κοινή
τράπεζα»... Στό Μοναστήρι αὐτό
δημιουργοῦνται ἀπό τότε πολλοί καί δυνα-
μεγαλύτερό του ἀδελφό Βόρι ποῦ πέθανε
14 ἐτῶν πρίν φύγει ἀπ᾽ τή Μόσχα).
Ἐπέστρεφε στήν πατρίδα του σάν καλλι-
τέχνης καί σάν Ἱερέας. Οἱ συγγενεῖς του
ἔμαθαν ποῦ λειτούργησε μία Κυριακή καί
βρέθηκαν.. Ἔκτοτε ἡ πιό μικρή του
ἀδελφή, ἡ Μαρία, τόν ἐπισκεπτόταν στό
Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας.
Ἀπό τό 1967 ἄρχισε νά ἐπισκέπτεται
τή Μόσχα κάθε χρόνο, ἕως τό 1981. Ὁ
γέροντας ἔδινε πνευματική συμπαράστα-
ση σ’ ὅλους τους συγγενεῖς του, καί ὄχι
μόνο...
Ζ. Στό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας:
Τήν ἐποχή ἐκείνη (1959 καί σέ
ἡλικία 63 ἐτῶν) μέ θαυμαστές συνθῆκες
ἐγκαταβιώνει στό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας,
ἱδρύει μία ἀδελφότητα καί ἀρχικά δε-
χόταν ὅποιον ζητοῦσε τήν πνευματική
του βοήθεια. Ἀργότερα κτίζει τό Μονα-
στήρι τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ἡ
ἡλικία του καί ἡ φθίνουσα ὑγεία του τόν
ἀνάγκασαν νά ἀναθέτει πολλή ἀπ᾽ τή
δραστηριότητά του στούς μοναχούς του.
Αὐτός ἀφιερώνεται στή Λειτουργία! Εἶναι
γεμᾶτος μέχρι τά χείλη μέ τή γνώση τοῦ
Θεοῦ. Εἶναι καθαρός, σπλαχνικός καί
αὐστηρός στίς κρίσεις του, πρᾶγμα ποῦ
ὁδηγεῖ τόν ἄλλο σέ νέες ἐνδοσκοπήσεις.
Γι᾽ αὐτόν ἡ δημιουργία εἶναι μία
ἄλλη λέξη τῆς ἐλπίδας. Ἡ Θεία Λειτουρ-
γία γινόταν στό Ναό τῶν Ἁγίων Πάντων, ἡ
ὁποία πάντα γέμιζε ἀπό πιστούς ποῦ
ἔφταναν (καί φτάνουν) ἀπό τό Λονδίνο. Οἱ
αἰτήσεις, τά εἰρηνικά ἀπαγγέλλονταν
ἀργά, καθαρά, μέ τή βαθιά φωνή του, μέ
προφορά σαφῆ εἴτε στήν Ἀγγλική, εἴτε
στήν Ἑλληνική ἤ στή Γαλλική. Τό πρόσω-
πό του καί ὅλο του τό εἶναι περικλείονταν
ἀπό κάποιο φῶς ποῦ σκορποῦσε εἰρήνη
καί γαλήνη... Ὅλος ὁ κόσμος ἔφερνε φα-
γητό καί κατόπιν ἀκολουθοῦσε «κοινή
τράπεζα»... Στό Μοναστήρι αὐτό
δημιουργοῦνται ἀπό τότε πολλοί καί δυνα-
τοί δεσμοί φιλίας.
Ἡ κάθε ἐκδήλωσή του δίδασκε νά
ἔχουν οἱ πιστοί ἀγάπη στήν καρδιά τους.
Ἦταν φορές ποῦ ἔπαιζε μέ τά παιδιά τῶν
προσκυνητῶν. Ἔλεγε συχνά: «Τά παιδιά
καταλαβαίνουν πολύ καλά αὐτά πού τους
λές. Πρέπει νά τούς μιλᾶς μέ σεβασμό
ὅπως στούς μεγάλους, ἄν καί οἱ μεγάλοι
δέν καταλαβαίνουν ὅπως αὐτά!...». Ἔλεγε,
ὅτι γιά νά μή φύγει ἕνα παιδί ἀπό τόν δρό-
μο τῆς Ἐκκλησίας, δέν φτάνουν μόνο οἱ
καλοί πνευματικοί, ἀλλά θά πρέπει καί οἱ
γονεῖς νά δίνουν τό ἀνάλογο παράδειγμα
στά παιδιά...
Ὅταν ἤθελε νά ἀποφασίσει περί
ἑνός προβλήματος διερωτιόταν: «Τί θά
μοῦ ἔλεγε ἡ Μετάνοιά μου καί οἱ πατέρες
τοῦ Ἁγίου Ὄρους;» Εὐτυχῶς πού ὁ Θεός
καταξίωσε τόν π. Σωφρόνιο νά
ἀποκαλύψει τόν πλοῦτο τῆς Ὀρθοδόξου
παραδόσεως στή Δύση. Εὐτύχησε μάλι-
στα νά γνωρίσει τήν ἐπίσημη ἀναγνώριση
τῆς ἁγιότητας τοῦ πνευματικοῦ του πατέ-
ρα Σιλουανοῦ τό 1987, ἀλλά καί τόν
ἐγκαινιασμό τοῦ πρώτου Ναοῦ πρός τιμήν
τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ.
Στίς 11 Ἰουλίου τοῦ 1993, πλήρης
ἡμερῶν (97 ἐτῶν) καί ἀφοῦ ὄργωσε πνευ-
ματικά ὅλη τήν Εὐρώπη καί πάλεψε στά
νιάτα του μέ τίς ἀξίες τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς,
κοιμήθηκε «πρός Κύριον». Ὁ τάφος τοῦ
γέροντα εἶναι στό μέσο τοῦ κτιστοῦ κοιμη-
τηρίου τῆς Μονῆς...
Ἡ κάθε ἐκδήλωσή του δίδασκε νά
ἔχουν οἱ πιστοί ἀγάπη στήν καρδιά τους.
Ἦταν φορές ποῦ ἔπαιζε μέ τά παιδιά τῶν
προσκυνητῶν. Ἔλεγε συχνά: «Τά παιδιά
καταλαβαίνουν πολύ καλά αὐτά πού τους
λές. Πρέπει νά τούς μιλᾶς μέ σεβασμό
ὅπως στούς μεγάλους, ἄν καί οἱ μεγάλοι
δέν καταλαβαίνουν ὅπως αὐτά!...». Ἔλεγε,
ὅτι γιά νά μή φύγει ἕνα παιδί ἀπό τόν δρό-
μο τῆς Ἐκκλησίας, δέν φτάνουν μόνο οἱ
καλοί πνευματικοί, ἀλλά θά πρέπει καί οἱ
γονεῖς νά δίνουν τό ἀνάλογο παράδειγμα
στά παιδιά...
Ὅταν ἤθελε νά ἀποφασίσει περί
ἑνός προβλήματος διερωτιόταν: «Τί θά
μοῦ ἔλεγε ἡ Μετάνοιά μου καί οἱ πατέρες
τοῦ Ἁγίου Ὄρους;» Εὐτυχῶς πού ὁ Θεός
καταξίωσε τόν π. Σωφρόνιο νά
ἀποκαλύψει τόν πλοῦτο τῆς Ὀρθοδόξου
παραδόσεως στή Δύση. Εὐτύχησε μάλι-
στα νά γνωρίσει τήν ἐπίσημη ἀναγνώριση
τῆς ἁγιότητας τοῦ πνευματικοῦ του πατέ-
ρα Σιλουανοῦ τό 1987, ἀλλά καί τόν
ἐγκαινιασμό τοῦ πρώτου Ναοῦ πρός τιμήν
τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ.
Στίς 11 Ἰουλίου τοῦ 1993, πλήρης
ἡμερῶν (97 ἐτῶν) καί ἀφοῦ ὄργωσε πνευ-
ματικά ὅλη τήν Εὐρώπη καί πάλεψε στά
νιάτα του μέ τίς ἀξίες τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς,
κοιμήθηκε «πρός Κύριον». Ὁ τάφος τοῦ
γέροντα εἶναι στό μέσο τοῦ κτιστοῦ κοιμη-
τηρίου τῆς Μονῆς...