Οι Νεανικές Συντροφιές και τα κατηχητικά σχολεία αρχίζουν...Έλα κ ΕΣΥ......!!!

Οι νεανικές συντροφιές της ενορίας μας 

σε προσκαλούν στην Εορταστική Εκδήλωση 

που θα γίνει την Κυριακή 7 Οκτωβρίου στις 5 το απόγευμα, 

στο γήπεδο του μπάσκετ 

στο προαύλιο της Παναγίας των Βλαχερνών.

Σε περιμένουμε με την παρέα σου!

π.Τιμόθεος

(Σε περίπτωση βροχής η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί 

στο Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα Μερκούρη" την ίδια μέρα και ώρα.)

Θείες Λειτουργίες Εβδομάδας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Σας ενημερώνουμε ότι την επόμενη εβδομάδα θα τελεστούν 

οι εξής Θείες Λειτουργίες:

1. Δευτέρα 1/10: Πρωτομηνιά - Αγίου Ρωμανού του Μελωδού

2. Τρίτη 2/10: Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης

3. Σάββατο 6/10: Αγίου Αποστόλου Θωμά

Ανακοίνωση Εσπερινών Κατηχητικών Συνάξεων

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αγαπητοί μου αδελφοί,

σας καλώ να συμμετάσχετε αυτήν την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012 και κάθε Τετάρτη στις 5 το απόγευμα στην

ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

στην Υπεραγία Θεοτόκο που τελείται στον Ιερό μας Ναό.

Ακολουθεί επίκαιρη ομιλία πνευματικού καταρτισμού.

Στις δύσκολες αυτές στιγμές ας αγωνιστούμε να μείνουμε ορθοί,

με όπλο τη δύναμη της προσευχής στο Σωτήρα Χριστό και στήριγμα

τις ακαταίσχυντες πρεσβείες της Παναγίας

και των Αγίων της Πίστεώς μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Τιμόθεος

Πάνω σε ένα κάδο η Ελλάδα όπως την κατάντησαν - Φωτογραφία ΣΟΚ!

Η συγκεκριμένη φωτογραφία κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Πάνω σε έναν κάδο απορριμμάτων, βρίσκεται κολλημένο ένα χαρτί που δείχνει την απόλυτη εξαθλίωση και απελπισία ορισμένων συνανθρώπων μας.

”Παρακαλούμε φαγώσιμα και ψωμάκι, κρεμάστε τα στον κάδο”, γράφει το χαρτί, σ’ έναν κάδο στην Καλλιθέα.

Πηγή: tromaktikoblogspot.com

Ενορία (όλοι μαζί)

Ρωτά ο δάσκαλος, στο μάθημα των θρησκευτικών τα παιδιά μέσα στην τάξη τί είναι ενορία… καμμία απόκριση, δεν ήξερε κανένα. Μέσα στο βιβλίο η λέξη ενορία αναφέρεται αόριστα σαν ένα σύνολο ανθρώπων που εκκλησιάζονται στον ίδιο ναό (ενορία: Το σύνολο των πιστών (κατοίκων) της περιοχής που παίρνει συχνά το όνομά της από το ναό που βρίσκεται σ´ αυτήν).

Εκεί μια μαθήτρια σηκώνει επίμονα το χέρι,

- Να πώ τί είναι ενορία;

- Να πείς λέγει ο δάσκαλος.

- Ενορία είναι να πηγαίνουμε κάθε Κυριακή στην ίδια εκκλησία, να σβήνουμε τα κεράκια μαζί με τη Μαρία και να σκουπίζουμε τις εικόνες, να κοινωνούμε τον Χριστό όλα μαζί τα παιδιά και οι γονείς που είμαστε όλοι μαζί απο παλιά, να πηγαίνουμε μετάόλοι μαζί να τρώμε πρωϊνό και να παίζουμε, να πηγαίνουμε κατηχητικό όλοι μαζί, να κάνουμε γιορτές και να μαγειρεύουμε και μετά να τα τρώμε όλοι μαζί, όλα αυτά μαζί με τον παππούλη που όλοι τον αγαπάμε και τον ακούμε.

Σιγή μέσα στην τάξη… ένα παιδάκι σηκώνει το χέρι και λέει:

- Εγώ ποτέ δεν το έχω δεί αυτό, πού γίνεται;

Δεν το είδε ποτέ γιατί οι γονείς του μείναν μόνοι, απομονώθηκαν και άφησαν μόνο και το παιδί τους.

Κρίμα είναι να στερείς απο τα παιδιά σου το όλοι μαζί, την εκκλησία, την ενορία, τον ίδιο τον Χριστό.

Ευχή, ο κάθε ένας να αποτελέσει αφύπνιση για τον διπλανό του και όλοι μαζί να προχωρούμε στο δρόμο του Θεού.

ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com

Ενθαρρυντικές νουθετικές επιστολές του Γέροντος Εφραίμ (Φιλοθεΐτου) σε πνευματικά του τέκνα

(Αποσπάσματα)

* …Χαίρετε και προσεύχεσθε.
Ναι, παιδιά μου, η προσευχή του Ιησού μας, μας διαφυλάττει από τις παγίδες του μαύρου διαβόλου. Μας θωπεύει και γλυκαίνει την καρδιά μας, και διώχνει την απαίσια αίσθησι των δαιμονικών λογισμών. Χωρίς την ευχή είμεθα νεκροί (και πρώτος, εγώ ο άχρηστος).

Αν μας Επισκεφθή ο Ιησούς μας, τότε όλα ρυθμίζονται από το Άγιον Πνεύμα και ζούμε την ανέκφραστη ειρήνη του Ουρανού, την πάντα νουν υπερέχουσαν…

Η ευχή του Ιησού μας νάναι η τροφή, το ποτό, το οξυγόνο και η αναπνοή μας.
Αυτή η προσευχή είναι ατομική βόμβα κατά του διαβόλου, γι’ αυτό και έχει τόση δυσκολία στην προσπάθεια να την κρατήσουμε στην αναπνοή μας, στην καρδιά μας.

Προσπαθείστε να κρατάτε τον νου σας από τον μετεωρισμό και διασκορπισμό. Ο διασκορπισμός του νου φέρνει όλη την σαβούρα της κοσμικής βρωμιάς στην ψυχή μας, με αποτέλεσμα να λερώνεται όλος ο ψυχοσωματικός εαυτός μας και έτσι, η χάρις του Θεού, να φεύγει από την ψυχή μας και να νοιώθουμε έλεγχο στην συνείδησι.

Σας εύχομαι ανύστακτα να αγωνίζεσθε προς μεγάλη τιμή και δόξα του Άγιου Θεού μας.

* * *

* Εύχομαι, να βρίσκεσθε στην πρώτη γραμμή του ιερού μετώπου με γενναιότητα και θάρρος. Βρισκόμαστε διά βίου σ’ ένα τιτάνιο αγώνα με την φύσι μας, με τον κόσμο και δη με τον διάβολο μ’ όλα τα τερτίπια του.

Το ιδικό μας όπλο απέναντι όλων αυτών των αρνητικών στοιχείων, είναι το Πανάγιον Όνομα Ιησούς. Δεν υπάρχει άλλο ισχυρότερο όπλο απ’ αυτό…

Γι’ αυτό νήφετε και προσέχετε προς κάθε κατεύθυνσι. Τα μάτια της ψυχής σας να μη κοιμούνται διόλου. Το όπλο σας, η ευχή, να δουλεύει αδιαλείπτως· «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»….

* * *

Παρακαλώ πολύ, προσέχετε τον εαυτό σας σε όλα.
Ο διάβολος είναι παμπόνηρος και ελεεινός. Αγωνίζεται σαν λιοντάρι και πάσχει ποιον θα βρη αμελούντα την ευχή για να τον καταπιεί. Εμείς όμως πρέπει να νήφουμε, να αγρυπνούμε, να επισκοπούμε και να είμεθα πανέτοιμοι με το χέρι στην σκανδάλη του όπλου μας (δηλ. Ευχή – Νήψι) για να τον αντιμετωπίσουμε…

Η προσευχή έχει την μεγαλύτερη δυσκολία στον πνευματικόν αγώνα. Και τούτο, γιατί ο δαίμων την μισεί και την πολεμά με τον μετεωρισμό και την αμέλεια…

Χωρίς την γνήσια ταπείνωσι της καρδιάς η προσευχή δεν βρίσκει τόπο για να μείνη…
Σας παρακαλώ, αγωνίζεσθε με προσευχή και ταπείνωσι ψυχής.

* Δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο και ανακουφιστικό από το να έχει η ψυχή του ταπεινού ανθρώπου την ειρήνη του Θεού, με ήσυχη συνείδησι και ήρεμο βίο.

* * *

* Να φεύγετε την ακάθαρτη και βρώμικη υπερηφάνεια που σέρνει μαζί της όλες τις βρώμικες επιθυμίες και αλαζονίες. Αγαπήσατε να είσθε ταπεινοί, απλοί, αγαθοί και άκακοι…

***

* Το ακοίμητο μάτι του Θεού σαν καθρέπτης μάς παρακολουθεί με φοβερή ακρίβεια σε κάθε στιγμή χρόνου και καταγράφει, στο δικό του κομπιούτερ το θεϊκό, όλες τις σκέψεις, τα νοήματα και τις κινήσεις της καρδιάς.
Αυτή την αίσθησι της παρουσίας του Θεού (κατά φύσι), πόσο θα μας ωφελούσε (χάριτι Θεού) αν την ζούσαμε! αν την φιλοσοφούσαμε! αν την νοιώθαμε μέσα στην ψυχή μας! Ο φόβος του Θεού, σαν φως νοητό, θα φώτιζε τα μονοπάτια της ζωής, να τα ξεπεράσουμε ακίνδυνα έως να φθάσουμε στη χρυσή πύλη της άνω Ιερουσαλήμ…

Λοιπόν, παιδιά μου, ενδυθείτε την πανοπλία του Ιησού μας και βγείτε στην μάχη με Αρχιστράτηγο τον Κύριον μας Ιησού και οι Αγγελικές δυνάμεις αοράτως θα μας ενισχύουν και θα μας γεμίζουν με θάρρος και ανδρεία…

* * *

* Με τα μάτια της ψυχής μας, να τον νοιώθουμε μπροστά μας πως μας βλέπει και παρακολουθεί. «Εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» κατά τον απόστ. Παύλον.

* * *

Σας παρακαλώ για την αγάπη του Χριστού μας, μη χάνετε το θάρρος και την Ζώσα Ελπίδα από τον Ιησού μας.

Οι πειρασμοί, οι θλίψεις, τα αγκάθια και οι τρίβολοι των δαιμονικών λογισμών δεν θα παύσουν να μας αγκυλώνουν. Όλα αυτά δεν είναι ξένα και αφύσικα απ’ την κατά Θεόν Ζωή. Είναι αναπόφευκτα. Οπότε, να το καταλάβουμε καλά πως μ’ αυτά θα ζήσουμε ή διά αυτών θα σωθούμε. «Έξελε τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος». Αν δεν έχουμε πειρασμούς δεν είμεθα φυσιολογικοί άνθρωποι της εν Χριστώ ζωής….

* * *

* …Επίσης, ευλογημένα μου παιδιά, ο Άγιος Γέροντάς μου Ιωσήφ, μου έλεγε· «Παιδί μου πρέπει να προσευχώμεθα και για τους νεκρούς μας. Γιατί, οι καϋμένοι εκεί που βρίσκονται αν υποφέρουν και δεν έχουν σωθεί, αμάν κάνουν για ένα κομβοσχοινάκι, για λίγη ευχή να τους δροσίσει τα χειλάκια τους από την ψυχική οδύνη. Προσεύχονται στο Θεό να γίνη κανένας παπάς απ’ το σόι τους για να τους μνημονεύει. Οι προσευχές των και οι αναστεναγμοί των δεν τους ωφελούν σε τίποτε. «Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια». Έληξε γι’ αυτούς η δυνατότητα να σωθούν. Αυτό έπρεπε να το κάνουν όταν ήταν στη παρούσα ζωή. Γι’ αυτό, σαν βασανιζόμενοι ζητούν έλεος προσευχών και Λειτουργιών απ’ τους ζώντας Χριστιανούς.

Βασανίζονται αλύπητα απ’ τον Τύραννο «την συνείδησι». Θεέ μου! Θεέ μου, τι μας περιμένει!
Προσεύχεσθε τεκνία μου με πόνο ψυχής και δάκρυα, να μας αξιώση ο Κύριος του ελέους, τα τέλη της ζωής μας να είναι χριστιανικά, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και η φοβερά Κρίσις του Θεού σωτήρια.

Να κατεβάζουμε τον νου μας εις τον Άδη και να μελετάμε τα εκεί, τα θλιβερά και φοβερά βασανιστήρια των ψυχών. Αναστενάζουν, βογγούν, εκπέμπουν φωνές απεγνωσμένες με αφόρητη οδύνη ψυχής. Ζητούν βοήθεια από μας τους ζώντας. Ας μη τους ξεχνάμε στις προσευχές μας. Δεν ξέρουμε αν βρεθούμε και εμείς σ’ αυτή τους τη θέσι και τότε και εμείς θα υποφέρουμε τα ίδια. Αν εμείς τώρα τους βοηθήσουμε και εμάς θα μας βοηθήσουν άλλοι καλοί χριστιανοί.

Ας μην αδιαφορήσουμε στους φοβερούς πόνους των και στην κόλαση της μεταμέλειας. Ας τους λυπηθούμε στην αγρυπνία μας και στην εκκλησία, να παρακαλούμε να τους δροσίση την καρδούλα τους, ει δυνατόν, να τους βγάλη απ’ την κόλαση ο Κύριος.

Ένα να ξέρετε, πως ο Χριστός μας, περιμένει τις προσευχές μας (για τους νεκρούς μας) για να τους ελεήση. Αυτός μας φωτίζει να προσευχώμεθα, για να βρη αιτία με την θεία Δικαιοσύνη Του, για να τους ελεήση. Πάρα πολύ ευαρεστείται όταν ενθυμούμεθα τις βασανισμένες ψυχές του Άδου. Όχι μόνο ωφελούμε αλλά ωφελούμε και την δική μας ψυχή μ’ αυτού του είδους την αγάπη.

Και μάλιστα, αυτή η ψυχική ελεημοσύνη είναι ασυγκρίτως ανωτέρα της ελεημοσύνης προς τους ζώντας φτωχούς ανθρώπους. Και να ξέρατε πόσο την περιμένουν οι φτωχούλες ψυχές!!

Γι’ αυτό σας θερμοπαρακαλούν δι’ εμού, ποτέ να μη τις ξεχάσετε, καθημερινά να τις στέλνετε τροφή προσευχής με πόνο ψυχής και να ξέρετε το πόσο θα σας ευγνωμονούν και θα εύχονται στο Θεό για σας…

Με ανύστακτες ευχούλες, στοργή και πατρική αγάπη.
† Ο πατέρας σας Εφραίμ

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/9FD197B7.el.aspx

http://vatopaidi.wordpress.com

Η Αγία Σοφία και οι τρεις κόρες της (κινούμενα σχέδια)

Δεκάλογος αναχώρησης από αυτή τη ζωή...

 

1. Ώρα αναχώρησης : κάθε λεπτό όλο το 24ωρο..

2. Τα εισιτήρια εκδίδονται στον ουρανό αλλά πληρώνονται

στην γη...

3. Τιμή εισιτηρίου: Πληρώνεται με πολύ αγάπη υπομονή

αγώνες και θυσίες...

4. Τα βρέφη δεν πληρώνουν εισιτήριογιατί ταξιδεύουν

στην αγκαλιά της Παναγίας...

5. Το εισιτήριο είναι προσωπικό και δεν μεταβιβάζεται σε

άλλο άτομο...

6. Οι επιβάτες ταξιδεύουν χωρίς αποσκευές. Οι άγγελοι τις

έχουν μεταφέρει σε προηγούμενο δρομολόγιο..

7. Εισιτήρια μετ΄επιστροφής δεν εκδίδονται...

8. Χρήματα δεν μεταφέρονται.. Οι επιβάτες τα έχουν

καταθέσει στην τράπεζα των ουρανών... Οι αποδείξεις

βρίσκονται στα χέρια των πτωχών...

9. Δηλώσεις συμμετοχής δεν χρειάζονται...Τα ονόματα των

επιβατών είναι γνωστά στον οδηγό της αμαξοστοιχίας..

10. Ειδοποιήσεις για την ημέρα αναχώρησης κάθε επιβάτου

δεν αποστέλλονται... Γι΄αυτό πρέπει όλοι να είμαστε

πάντοτε έτοιμοι για μετάνοια και εξομολόγηση για το

ταξίδι προς την αιωνιότητα...!

ΠΗΓΗ: http://synodoiporia.blogspot.gr

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΝΙΚΑΙΑΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΩΝ ΒΛΑΧΕΡΝΩΝ

ΑΜΦΙΑΛΗΣ-ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ

ΤΗΛ.: 210-4317667

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Αγαπητοί μου αδελφοί,

          Με την ευκαιρία της έναρξης της φετινής Ιεραποστολικής περιόδου σας καλούμε όλους, μικρούς και μεγάλους, να συμμετάσχετε με ζήλο και πολλή προθυμία στις πνευματικές δραστηριότητες και τις εκδηλώσεις που με τη χάρη του Θεού θα πραγματοποιηθούν στην ενορία μας.

Α.  Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012 – ώρα 5.00΄ το απόγευμα

Ø Έναρξη Εβδομαδιαίων Εσπερινών (Κατηχητικών) Συνάξεων.

Θα τελεστεί η ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Ακολουθεί προβολή με επίκαιρη ομιλία πνευματικού καταρτισμού.

Β.  Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012 – ώρα 5.00΄ το απόγευμα

Ø Έναρξη Κατηχητικών Σχολείων και Ενοριακών Νεανικών Συντροφιών για παιδιά Δημοτικού, Γυμνασίου και νέους  του Λυκείου και φοιτητές. Θα πραγματοποιηθεί Εορταστική Εκδήλωση στον χώρ++ο του Μπάσκετ στο προαύλιο του Ιερού Ναού με πρωτότυπο ψυχαγωγικό πρόγραμμα.

Γ.  Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012 – ώρα 9.00΄ - 11.00΄ το βράδυ

Ø Θα τελεστεί η κατανυκτική αρχαιοπρεπής Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.

Δ. Σας ενημερώνουμε επίσης ότι πραγματοποιούνται στην ενορία μας εβδομαδιαίες συνάξεις για νέους γονείς, λειτουργούν Παιδική και Παραδοσιακή Χορωδία, τμήματα Ελληνικών Παραδοσιακών χορών και γίνονται κάθε μήνα απογευματινές προσκυνηματικές Εκδρομές.

          Επίσης, τα παιδιά και οι νέοι που συμμετέχουν τακτικά στις κατηχητικές συνάξεις της ενορίας μας έχουν την ευκαιρία να ζήσουν στην όμορφη Κατασκήνωση της Μητροπόλεως μας, στη Στεφάνη Βοιωτίας, 15 αξέχαστες μέρες καλοκαιρινών διακοπών.

Αδελφοί μου Αγαπητοί,

          Η Εκκλησία μας ανοίγει και πάλι σαν στοργική μάνα την θερμή αγκαλιά της και μας καλεί να γευτούμε την μοναδική εμπειρία της εν Χριστώ ζωής.

          Εκείνη έχει τη δύναμη με τη χάρη του Χριστού μας και τις πρεσβείες της Παναγίας μας να διαλύσει τα σκοτάδια του φόβου και της απελπισίας για να πλημμυρίσουν οι ψυχές μας κουράγιο και ελπίδα, χαρά και λύτρωση!

Καλή δύναμη! Ο Θεός βοηθός!

Σας περιμένουμε όλους με αγάπη!

π. Τιμόθεος

1890 - Σαν σήμερα, το 1983, κοιμήθηκε ο Γέροντας Αρσένιος ο Σπηλαιώτης

Γέρων Αρσένιος Σπηλαιώτης (1886-1983)

 

Στην καταγωγή ήταν Πόντιος. Σε νεαράν ηλικία πυρομένος από θείο ζήλο αναχωρεί με τα πόδια από τη Ρωσία μέχρι τη Βασιλεύουσα και από εκεί με πλοίο καταφθάνει στους Αγίους Τόπους, όπου αόκνως υπηρέτησε σχεδόν μία δεκαετία στον Πανάγιον Τάφο και σε άλλα προσκυνήματα.

Εκεί κατά θείαν οικονομία γνωρίστηκε με τον γνωστό μεγάλον ασκητή της Αιγίνης, Ιερώνυμο από τον οποίον διδάχτηκε και τα πρώτα ανώτερα μαθήματα της ασκητικής ζωής. Αλλά η διψασμένη εκείνη ψυχή, πυρομένη από τον ένθεον έρωτα λέγοντας μετά του Δαυΐδ: «εδίψησέ σε η ψυχή μου εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω», άφησε τους θορύβους του κόσμου και μετέβη στον Άθωνα, στο Αγιώνυμο περιβόλι της Θεοτόκου.

           

Παραδομένος στο Πανάγιο Πνεύμα σαν σε πρώτο σταθμό έμεινε λίγα χρόνια στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα όπου και έλαβε το άγιο σχήμα μετονομασθείς σε Αρσένιον από Ανατόλιος όπου ονομάσθη με ρασοευχή στα Ιεροσόλυμα. Εκμεταλλευόμενος το ιδιόρρυθμο σύστημα της μέχρι τότε λειτουργούσης Μονής, προέβη σε σκληρούς και ανώτερους αγώνες. Όμως η δίψα της ασκήσεως πολύ σύντομα τον ώθησε κατόπιν πληροφορίας άνωθεν να εγκαταλείψη τη μοναστηριακή ζωή και να μεταβή στην ακρώρειαν του Όρους αναζητώντας ανώτερους ασκητές όπου με την διδαχή και το παράδειγμα τους οδηγούν εις την τελειότητα.

Βλέποντας ο Κύριος, τον ειλικρινή πόθον του δεν άργησε να του φανερώση το ποθούμενο. Και το ποθούμενο ήταν ένας άλλος νέος, ο οποίος έψαχνε ακριβώς για τον ίδιο σκοπόν και με τον ίδιον πόθο. Οι δύο αυτοί νέοι για πρώτη φορά συναντήθηκαν ψηλά εκεί πάνω στην αγία κορυφή του Άθω. Και όπως ο μαγνήτης έλκει και ενώνεται με το σίδηρο, κατ΄ αυτόν τον τρόπο το Πανάγιον Πνεύμα είλκυσε τον ένα προς τον άλλο. Έκτοτε ενωμένοι τω Πνεύματι παρέμειναν οι δύο νέοι αχώριστοι κατά την υπόσχεση που έδωκαν μεταξύ τους μέχρις ότου τους εχώρησε ο θάνατος.

             

Ο άλλος νέος ήταν ο μεγάλος μετέπειτα νηπτικός ασκητής του 20ου αιώνος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο οποίος τότε με το λαϊκό του όνομα λεγόταν Φραγκίσκος Κώττης. Οι δύο αυτοί νέοι έκτοτε ωσάν μέλισσες μάζεψαν ότι το πιο εκλεκτό είχε τότε η έρημος του Αγίου Όρους προκειμένου να τρυγήσουν τους γλυκύτατους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Γνωρίστηκαν πρώτα με τον φημισμένο Γέροντα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη, με τον Καλλίνικον τον Ησυχαστή, με τον Γεράσιμο, με τον Ιγάτιο και όσα άλλα εύοσμα άνθη της ερήμου. Γράφει σε μία επιστολήν ο αείμνηστος Ιωσήφ: «τα σπήλαια ολοκλήρου του Άθωνα με εδέχοντο επισκέπτην, βήμα προς βήμα ... ίνα εύρω πνευματικόν να με διδάξη ουράνιον θεωρίαν και πράξιν».

Έτσι λοιπόν ψάχνοντας βρήκαν και το εκλεκτώτερο ρόδο της ερήμου τον παπα-Δανιήλ τον Ησυχαστήν εκεί ψηλά στη σπηλιά του Αγίου Πέτρου. Ο ασκητής αυτός λειτουργούσε κάθε βράδυ μεσάνυχτα και η λειτουργία κρατούσε 3-4 ώρες, διότι από την πολλήν κατάνυξη και αίσθηση του μυστηρίου η λειτουργία γινόταν με πολλές διακοπές και πάντοτε το έδαφος γινόταν λάσπη από τα πολλά δάκρυα. Ο Γέροντας αυτός ήταν προικισμένος με πολλά χαρίσματα μεταξύ των οποίων και το προορατικό χάρισμα. Ζούσε με συνεχή ξηροφαγία και μονοφαγία όλο το έτος. Απ΄ αυτόν οι δύο ασκητές Ιωσήφ και Αρσένιος παρέλαβαν την τάξιν της μονοφαγίας και ξηροφαγίας, αλλά και την τάξιν της παντοτινής αγρυπνίας.

Στο διάστημα της αγρυπνίας ο Γέρων Αρσένιος καθώς ο ίδιος μου ομολόγησε έβγαζε επί πολλά χρόνια 3.000 γονυκλισίες κάθε βράδυ και η υπόλοιπη αγρυπνία γινόταν με ορθοστασία. Όσο για ανάπαυση για πολλά χρόνια κρεββάτι δεν φιλοξένησε τους δύο ασκητές. Μετά την ολονύχτια κοπιαστική αγρυπνία επρόσφεραν λίγο φόρο στο σαρκίον καθήμενοι σε σκαμνάκι.

Όσο για φαγητό; Καθημερινά μονοφαγία, το δε κυριότερο γεύμα παξιμάδι μάλιστα πολλές φορές μουχλιασμένο και σκουλικιασμένο. Το Σαββατοκυρίακο, αν έβρισκαν, έτρωγαν και οτιδήποτε άλλο εκτός κρέατος, αλλά και πάλιν άπαξ (μονοφαγία)

             

Πέραν αυτών ο Γερο-Αρσένιος επεμελείτο και τις χειρονακτικές εργασίες. Ζώντας τα πρώτα χρόνια εκεί ψηλά στα βράχια του Αγίου Βασιλείου, ανεβοκατέβαινε 1-2 ώρες απότομο ανήφορο ανεβάζοντας προμήθειες όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για όλους τους ασκητές. Κουβαλούσε στους ώμους πέτρες και διάφορα υλικά για την συντήρηση και επισκευή των λιθόκτιστων καλύβων και πεζουλιών.

Επειδή τα έργα αυτά είναι ανώτερα των ανθρωπίνων δυνάμεων, ρωτώντας κάποτε τον παππού, μου ομολόγησεν, ότι μόλις έβαζε μπροστά την ευχή του Γέροντα το φορτίο ξελάφρωνε και μια ανώτερη δύναμη τον έσπρωχνε, ώστε με μεγάλη ευκολία ανέβαινε εκείνο τον ανήφορο και μάλιστα μέσα στο λιοπύρι του καλοκαιριού, με την ευχή αδιάλειπτη στα χείλη.

Όσο για περιβολή; Για πολλά χρόνια οι δύο ασκητές, χειμώνα καλοκαίρι, ζούσαν ρακένδυτοι και ξυπόλητοι σε βαθμό, που πολλοί τους θεωρούσαν «σαλούς». Δεν ήσαν σαλοί κατά κόσμον, αλλά δια Χριστόν. Γι΄ αυτούς άρμοζε ο λόγος του αποστόλου: «περιήλθον εν μηλωταίς εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ο κόσμος· εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γής» (Εβρ. ια΄ 37-38).

           

Οι δύο μεγάλοι αυτοί ασκητές, αφού έζησαν σχεδόν είκοσι χρόνια εκεί ψηλά στη σκήτη του Αγίου Βασιλείου, το 1938 αποφάσισαν να κατέβουν χαμηλώτερα στη Μικρά Αγία Άννα μαζί με μια μικρή συνοδεία που ήδη προσκολλήθηκε κοντά τους. Εκεί παρέμειναν μέχρι το 1953. Μετά το '53 μετέβησαν ακόμα πιο χαμηλά στη Νέα Σκήτη. Ο μεγάλος ασκητής Ιωσήφ ήδη απήλθε προς τα ουράνια το 1959. Δεν αξιώθηκα να τον γνωρίσω. Αξιώθηκα όμως το 1964 να πρωτογνωρίσω το Γέροντα Αρσένιο. Η αρετή του αειμνήστου Γέροντα μου Παπα Χαραλάμπους, υποτακτικού τότε του Γέροντος Αρσενίου, αλλά και θείου και αναδόχου του κατά σάρκα, θεία χάριτι με σαγήνεψαν ώστε έκτοτε να παραμείνω μαζί τους μέχρι της οσίας τελευτής τους.

Με τον Γέροντα Αρσένιον έζησα δεκαοκτώ συναπτά έτη. Εγνώρισα την αρετή του. Τους πλούσιους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, αγάπη, χαρά, ειρήνη κ.λ.π., αλλά προ πάντων την μακαρίαν απλότητα και ακακία, την ευθύτητα, την ειλικρίνεια και τη μεγάλη ταπείνωση, το μεγάλο αγωνιστικό φρόνημα κ.ά.

Επιλήψει με ο χρόνος διηγούμενον περί της θαυμαστής ζωής του μεγάλου αυτού ασκητού. Όμως ο χώρος δεν επιτρέπει. Εν κατακλείδι, παραθέτω σπαράγματα από τον πρόλογον του βιβλίου «Γέρων Αρσένιος Σπηλαιώτης», από ένα άλλο εκλεκτό μέλος της συνοδείας του, τον αείμνηστον Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινόν:

«Για τον Γέρο Αρσένιον, ισχύει το ευαγγελικό «ίδε αληθώς Ισραηλίτης εν ω δόλος ουκ έστι» Ήτο εκ φύσεως ευθύς, απλός, άκακος, πράος, υπήκοος και κατ΄ εξοχήν, σπάνιος αγωνιστής και ακτήμων. Όταν αγρυπνούσε, από βραδύς ξεκινούσε με χιλιάδες γονυκλισίες και ολονύκτιον ορθοστασίαν μέχρι να ξημερώση. Πολλές φορές ο παππούς αυτός δεν εννοούσε να ξεκολλήση από την ευχήν. Πλησιάζαμε στο παράθυρο. Ήταν μεταρσιωμένος.

- Γέροντα ήλθε η ώρα της δουλειάς, και ο παππούς αφού συνερχόταν απαντούσε με απλότητα

- Ξημέρωσε κιόλα;

          

Με τον άγιον αυτόν παππού έζησα τρία χρόνια στην Νέα Σκήτη. Δώδεκα στο Χιλανδαρινό κελλί «Μπουραζέρι» και τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του στην ευαγή Ιερά Μονή Διονυσίου, όπου λόγω λειψανδρίας προσκλήθηκε ο αείμνηστος Γέροντάς μου Παπα Χαράλαμπος να την στελεχώση αναλαμβάνοντας και τα σκήπτρα της ηγουμενίας. Η Μονή αυτή τιμάται επ΄ ονόματι του Τιμίου Προδρόμου.

Σ΄ όλα του τα χρόνια ο Γέρων Αρσένιος είχε προστάτην τον Μέγαν Πρόδρομον. Εκεί λοιπόν στη Μονή πλήρης ημερών με οσιακό τέλος αφήκε την τελευταία του αναπνοή στις 2/15 Σεπτεμβρίου του 1983 στα χέρια του Βαπτιστού Ιωάννου.

          

Αιωνία αυτού η μνήμη.

Ας έχουμε την ευχήν του

 

Ιωσήφ Μ.Δ.

 

ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com

 

ΔΙΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΕΝΟΡΙΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

2 ΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΕΙΚΟΝΟΣ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

« Α Ξ Ι Ο Ν   Ε Σ Τ Ι »

ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

20 & 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΕΚΔΡΟΜΗΣ

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012: Αναχώρηση στις 6.00 το πρωί από τον Ιερό Ναό με προορισμό τη Θεσσαλονίκη με ενδιάμεσες στάσεις.  Άφιξη στη Θεσσαλονίκη, τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και ξεκούραση. Το απόγευμα επίσκεψη στον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης, όπου έχει μεταφερθεί από το Άγιον Όρος η ιστορική και θαυματουργός ιερά εικόνα «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ», η οποία εξέρχεται για 5^η φορά στην ιστορία της από το Άγιον Όρος. Στη συνέχεια βραδινός περίπατος στην πόλη. Επιστροφή στο ξενοδοχείο και διανυκτέρευση.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012: Πρωινό. Συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Ακολούθως επίσκεψη στην Ιερά Μονή Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής, όπου θα προσκυνήσουμε τον Τάφο του Μακαριστού Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Αναχώρηση για την Καλαμαριά και προαιρετικό γεύμα. Επιστροφή στο Κερατσίνι με ενδιάμεση στάση στην Αγία Παρασκευή στα Τέμπη.

ΤΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ: 90 ευρώ το άτομο

ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ:

·        Μεταφορά με πολυτελές κλιματιζόμενο πούλμαν.

·  Διαμονή με πρωινό  σε κεντρικό ξενοδοχείο στην πόλη της Θεσσαλονίκης πλησίον του Ι. Ν. Αγίου Δημητρίου.

Δηλώσεις Συμμετοχής στον π. Ιωάννη στο 6932125185

Κανείς δεν μπορεί να σωθεί χωρίς τον Σταυρό του (Μια συγκινητική ιστορία).

Ο Στάρετς Ζαχαρίας διηγήθηκε ένα περιστατικό, συγκινητικό για το βαθύ περιεχόμενό του, που συνέβη σε κάποιον νέο, τελείως άπειρο από ψεύδος και πονηριά και που διακρινόταν από την παιδική του ηλικία για την αγάπη του προς την αλήθεια. 

Εδώ φαίνεται η ψυχή ενός καθαρού και τίμιου, αλλά αγράμματου ανθρώπου με πίστη μικρού παιδιού, ακλόνητη και απλή, που είχε καρδιά και θέληση καθαρή και που αγωνιζόταν για τον Θεό, μια ψυχή που τον έκανε πράγματι λίγο μόνο παρακάτω από τους αγγέλους. Όντως είχε γίνει σοφός, ικανός να βλέπει και τα ουράνια και τα επίγεια.

Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα στην Ρωσία, στα απόμερα βάθη της χώρας, σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μιλίων από το πιο κοντινό χωριό. Εκεί ζούσε ένας χωριάτης, ορφανός, τελείως αγράμματος, εργατικός όμως. Πάντοτε εργαζόταν και δεν πέρασε ούτε στιγμή με οκνηρία. Η ψυχή του ήταν καθαρή σαν κρύσταλλο. Σε κάθε υπόθεση πάντοτε υπήκουε στην συνείδησή του. Η συνείδησή του ήταν ευθεία, όχι όμως ασθενής, μα πραγματικά ευθεία, ευαίσθητη και αυστηρή.  Με τον απλό τρόπο του δεν την κατεπάτησε ποτέ με την παρακοή και έτσι πάντοτε άκουγε την φωνή της. Εάν ένας άνθρωπος παρακούει την συνείδησή του μια φορά, δυο φορές ή και περισσότερο, τότε δεν την ακούει πια.

Ο απλοϊκός αυτός άνθρωπος τηρούσε τις νηστείες και τρεφόταν με το ελάχιστο. Ήταν πάντοτε χαρούμενος και γεμάτο ενθουσιασμό για τη ζωή. Δεν κατέκρινε κανένα ποτέ, θεωρώντας τον εαυτό του χειρότερο και κατώτερο από κάθε άλλον. Μια ημέρα, άκουσε από ένα προσκυνητή πως για να σωθεί κανείς πρέπει να αναλάβει τον σταυρό του και να ακολουθήσει τον Χριστό. Ο απλοϊκός μας άνθρωπος δεν είχε πάει ποτέ σαν μεγάλος στην εκκλησία, αφού ήταν πολύ μακριά από το χωριουδάκι που ζούσε. Είχε βαπτισθεί σαν μωρό, μα δεν το θυμόταν καθόλου.

«Πρέπει να αναλάβεις τον σταυρό σου και να ακολουθήσεις τον Χριστό». Αυτά τα λόγια ο απλοϊκός μας άνθρωπος τα εννοούσε στην κυριολεξία.

Παρήγγειλε ένα τεράστιο ξύλινο σταυρό και αποφάσισε να τον πάρει και να ακολουθήσει τον Χριστό. Η καθαρή ψυχή του ποθούσε τον Θεό, η καρδιά του διψούσε την σωτηρία, αλλά πώς να Τον ακολουθεί; Και πού; Σε ποιό δρόμο; Πού ήταν ο Χριστός; Να ο σταυρός, αλλά πού να τον πάει;

Ο απλοϊκός άνθρωπος άφησε όλα τα λίγα υπάρχοντά του και τη δουλειά του, σήκωσε τον σταυρό του πάνω στους ώμους του και ξεκίνησε. Βάδιζε, όπως λέει η παροιμία, ακολουθώντας τη μύτη του. Βάδιζε, βάδιζε για πάρα πολλή ώρα και επιτέλους, μέσα σ’ ένα πυκνό δάσος, συνάντησε ένα ανδρικό μοναστήρι. Χτύπησε την πόρτα.

- «Ποιός είσαι εσύ;», ρώτησε με απορία ο πορτάρης και «πού πας με τον σταυρό σου;»

- «Να εδώ είμαι, βαστάζοντας τον σταυρό μου, αλλά δεν ξέρω πώς να φτάσω στον Χριστό, δεν θα μου δείξεις τον δρόμο;»
- «Πω, πω, βρήκαμε έναν παλαβό. Θα πάω να τα πω στον ηγούμενο».
Πήγε ο μοναχός και τα είπε στον ηγούμενο, ο οποίος έμεινε κατάπληκτος και διέταξε να του φέρουν τον απλοϊκό.
- «Μα δεν έρχεται, επιμένει να μη αφήσει τον σταυρό του και έτσι δεν μπορεί να μπει στο κελλί σας με τον σταυρό, είναι πολύ μεγάλος».
Ο ηγούμενος, λοιπόν, πήγε ο ίδιος στον απλοϊκό. Κουβέντιασε μαζί του και είδε ότι είναι ένας άνθρωπος του Θεού.
- «Λοιπόν εάν θέλεις θα σε βοηθήσουμε να φτάσεις στον Χριστό. Κι εμείς σ’ Αυτόν πηγαίνουμε».
- «Τότε που είναι οι σταυροί σας;», απόρησε ο ξένος, «ξέρετε, ότι ο Κύριος δεν θα σας δεχθεί χωρίς ένα σταυρό».
- «Είναι μέσα μας. Εμείς τους βαστάμε μέσα μας», είπε ο ηγούμενος.

- «Μα πώς γίνεται αυτό;», ρώτησε με έκπληξη ο ξένος.
- «Εσύ ο ίδιος θα δεις πως. Αλλά προς το παρόν θα σου δώσω την ευχή μου να μείνεις εδώ και θα έχεις ένα διακόνημα, να καθαρίζεις μέσα στην εκκλησία. Πάρε τον σταυρό σου και φέρε τον κάτω εκεί, στην εκκλησία».
Ο απλοϊκός άνθρωπος μπήκε μέσα στην εκκλησία με πολύ φόβο και άρχισε να καθαρίζει. Σήκωσε το κεφάλι του και πάγωσε. Εκεί ψηλά επάνω του, επάνω από το Ιερό, είχε φτιαχτεί ένας μεγάλος ξύλινος σταυρό και επάνω του εικονιζόταν, σε φυσικό μέγεθος, ο Εσταυρωμένος Κύριος. Ο απλοϊκός μας δεν είχε δει ποτέ τέτοιο πράγμα. Τον κοίταζε και τον ξανακοίταζε. Καρφιά ήταν βαλμένα μέσα στα χέρια και στα πόδια, απ’ όπου ανέβλυζε αίμα. Στο στήθος του, επίσης, ήταν αίμα και τραύμα. Και το κεφάλι του ήταν λουσμένο στο αίμα, το δε πρόσωπό του πρησμένο και χτυπημένο. Ποιός ήταν; Ποιός ήταν αυτός; «Άνθρωπε, ποιός είσαι; Και εσύ βάσταξες τον σταυρό σου και δεν χωρίσθηκες από αυτόν; Αλλά πώς γίνεται να είσαι κρεμασμένος στον σταυρό σου;»
Αίμα έσταξε στην καρδιά του απλοϊκού. Ένοιωσε τόση αγάπη και οίκτο γι’ αυτόν που έπασχε, που του φαινόταν πως θα έδιδε και την ζωή του, εάν μονάχα θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τον πάσχοντα και να τον βοηθήσει.
- «Αλλά πώς μπορείς να κρέμεσαι εκεί συνέχεια χωρίς τροφή; Έλα κάτω, κατέβα από τον σταυρό σου και θα σου δώσω εγώ να φας».
Γονατιστός, ο απλοϊκός άνθρωπος ύψωσε τα χέρια του και προσευχήθηκε….Προσευχήθηκε χωρίς να σταματήσει. «Κατέβα, έλα σε μένα. Δίδαξόν με πώς και πού να βαστώ τον σταυρό μου, μήπως πρέπει κι εγώ να σταυρωθώ επάνω του;».
Έτσι προσευχόταν στον Εσταυρωμένο για μερικές ημέρες και νύχτες, με όλη του την καρδιά. Και έπεσε κάτω μπροστά Του και έγινε μούσκεμα από τα δικά του τα δάκρυα. Και ο Εσταυρωμένος ακούοντας τις προσευχές, υψωμένες προς Αυτόν από τα βάθη μιας καρδιάς, κατέβηκε από τον σταυρό και δίδαξε τον απλοϊκό πώς να βαστά τον σταυρό του για να έλθει στην Βασιλεία των Ουρανών. Κανείς δεν μπορεί να σωθεί χωρίς το σταυρό του.

Ο Κύριος απεκάλυψε στον απλοϊκό το μυστήριο του Τριαδικού Θεού, το μυστήριο της αγάπης της Αγίας Τριάδος, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. «Εγώ είμαι ο Υιός του Ουρανίου Πατρός και έχω λυτρώσει το ανθρώπινο γένος με τον Σταυρό μου. Κανείς δεν θα μπορέσει να εισέλθει στην Βασιλεία των Ουρανών χωρίς τον σταυρό του. Κανείς δεν θα δεχθεί την Χάριν του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά του χωρίς τον σταυρό του Γολγοθά και να πλέξεις γύρω του, σαν τριαντάφυλλα, τα έργα της αγάπης».

Ο απλοϊκός τα άκουγε όλα και δέχθηκε το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά του και ο Κύριος του απεκάλυψε πώς εντός ολίγων ημερών θα αναχωρήσει για την Βασιλεία των Ουρανών. Ο απλοϊκός μετά χαράς άρχισε να ετοιμάζεται για τον θάνατο, προσευχόμενος ακαταπαύστως και ευχαριστώντας τον Θεό για όλα. Επίσης απεκάλυψε στον ηγούμενο την ώρα του τέλους του. Ο ηγούμενος έχυσε λίγα δάκρυα και τον παρεκάλεσε να πει μερικές προσευχές στον Κύριο και γι’ αυτόν. Με όλη του την καθαρή καρδιά ο απλοϊκός άρχισε να μεσιτεύει προς τον Σωτήρα για τον ηγούμενο.

- «Πάρε και αυτόν στην Βασιλεία των Ουρανών, απόλυσέ τον από την πρόσκαιρη τούτη ζωή».

- «Αλλά, γιατί πρέπει να πάρω και αυτόν; Δεν είναι ακόμα έτοιμος».

- «Ω! Πάρε τον, χάριν της αγάπης που μου έδειξε, όταν μου έδωσε διπλή μερίδα ψωμί και που το μισό έφερα σε Σένα. Κάμε αγάπη σ’ αυτόν, χάριν της αγάπης που έκαμε σε μένα. Πάρε τον στην Βασιλεία των Ουρανών. Ω Κύριε, Θεέ μας, είσαι ο Σωτήρ μας, που σταυρώθηκες για χάρη μας, επάκουσον της προσευχής μου. Μη τον στερήσεις της ανεκφράστου Σου Χάριτος και χαράς».
Ο Κύριος άκουσε τις προσευχές του απλοϊκού και του απεκάλυψε την ώρα του θανάτου του ηγουμένου και ο απλοϊκός του είπε την ώρα του τέλους του. Ο ηγούμενος άρχισε να ετοιμάζεται για την μετάθεσή του στην αιωνιότητα.
Στην ορισμένη ημέρα και ώρα, ο απλοϊκός εξεδήμησε προς τον Κύριο και μετά από δυο εβδομάδες, στην ορισμένη ημέρα και ώρα, εκοιμήθη και ο ηγούμενος.

Απόσπασμα από το βιβλίο: «Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ»
Εκδόσεις Ιερού Μετοχίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
Ορμύλια Χαλκιδικής 

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr

Ο Μ.ΡΟΜΝΕΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΧΤΙΣΕΙ ΤΟΝ 3Ο ΝΑΟ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ!

O Mιτ Ρόμνει έχει αφιερωθεί κατά δήλωσή του στην ανακατασκευή του τρίτου ναού του Σολομώντος. Για όσους ξέρουν τι σημαίνει αυτό έχουν κάθε δίκιο να να ανησυχούν, γιατί μαζί με το Ναό ακολουθούν και άλλα γεγονότα, με το χειρότερο (κατά την Ορθοδοξία μας αλλά και τα άλλα χριστιανικά δόγματα) την έλευση το γιου της Ανομίας (ναι ο γνωστός μας Αντίχριστος)

«Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε, ότι από της εξελεύσεως της προσταγής τού να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ, έως του Χριστού του Ηγουμένου, θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά, και εβδομάδες εξήκοντα δύο.» Δανιήλ [θ΄] 9:25. «Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μια εβδομάδι.» Δανιήλ [θ΄] 9:27α.
«Και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά.» Δανιήλ [θ΄] 9:27β.
Η συγκεκριμένη προφητεία αναφέρεται στον αντίχριστο, ο οποίος την κατάλληλη ιστορική στιγμή θα δημιουργήσει μία εθνική «διαθήκη» με το Έθνος του Ισραήλ καθώς και με τα υπόλοιπα έθνη του κόσμου.

Για να σταματήσει ο Αντίχριστος  τις θυσίες, όπως αναγράφουν οι προφητείες, θα πρέπει πρώτιστα αυτές να γίνονται σε ένα «ειδικό» ναό κάθε ημέρα που περνάει .

Καθώς ο Αντίχριστος θα ισχυρίζεται ότι είναι ο μεσσίας, οι πράξεις του θα συμβαδίζουν με τις γραφές του Μωυσή. Έτσι θα πρέπει να ανοικοδομήσει τον Ναό του Σολομώντα ο οποίος καταστράφηκε το 70 μ.Χ.

Ο Ιησούς Χριστός  είχε προφητεύσει την εμφάνιση πολλών ανθρώπων που θα ισχυρίζονται ότι είναι ο μεσσίας, και επίσης είχε αναφέρει ότι θα υπάρξουν πόλεμοι, λιμοί, σεισμοί και τεράστιες φυσικές καταστροφές. … (Ματθαίος 24:5-15).

Ο Ιησούς είπε επίσης ότι θα ισχύσει το βδέλυγμα της ερημώσεως στους αγίους τόπους, δηλαδή στο ναό. Όταν ο Ιησούς είπε αυτό αναφερόταν στη προφητεία του Δανιήλ - 9:27, 11:31, 12:11.

Η προφητεία λέει ότι στο μέλλον, στο τέλος του χρόνου (Δαν. 12:9), ο ναός θα «μολυνόταν»(Δανιήλ 11:31, 12:11). Σήμερα ο ναός του Σολομώντα δεν υπάρχει πιά, και έτσι κάποιος θα πρέπει να ολοκληρώσει να την ανοικοδόμηση του ναού, έτσι ώστε μετά ο αντίχριστος να ολοκληρώσει τη βέβηλη του πράξη, εκπληρώνοντας έτσι την προφητεία.

Ας δούμε τώρα τη πρόσφατη ειδησεογραφία:http://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/158404#.UB_tkaAyk04
“Το συγκεκριμένο δημοσίευμα αναφέρει ότι ο Mitt Romney τρέφει μεγάλη αγάπη στην Ιερουσαλήμ και ότι οι Εβραίοι και οι Μορμόνοι έχουν αφιερωθεί εδώ και πολλά χρόνια, στο όνομα του «μεσσία», στην προετοιμασία της επιστροφής στην Ιερουσαλήμ και στην ανοικοδόμηση της πόλης και του ναού.”

Ακόμη ένα δημοσίευμα αναφέρει το εξής:http://www.timesofisrael.com/jewish-home-mk-calls-for-a-third-temple-in-jerusalem/

“Αυτή η είδηση ​​αναφέρει ότι οι Εβραίοι καλούν σε μεταρρυθμίσεις στους βασικούς νόμους για τη δημιουργία ενός Tρίτου Ναού  στην Ιερουσαλήμ. Λένε ότι ο ναός θα πρέπει να ανακατασκευαστεί στην Ιερουσαλήμ και ότι οι θεμελιώδεις αλλαγές στην ισραηλινή κοινωνία και  κυβέρνηση είναι απαραίτητες, προκειμένου να πραγματοποιηθεί το έργο με επιτυχία."

Ζούμε σε καιρούς μεγάλων γεγονότων αυτό είναι δεδομένο. Η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός θα είναι οι φάροι που θα μας καθοδηγήσουν, αρκεί να το θέλουμε.

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr

Κάνουν προπαγάνδα με την Άλωση της Πόλης.

Οι Τούρκοι συνεχίζουν με κάθε τρόπο την προπαγάνδα κατά της Ελλάδας και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Μετά τις καθημερινές υπερπτήσεις πάνω από το Αιγαίο και τα συνεχή εθνικιστικά παραληρήματα κατά της χώρας μας, οι «γείτονες» προχωρούν... ένα βήμα παραπέρα επεκτείνοντας την προπαγάνδα και στον κινηματογράφο.

Ο λόγος για την ταινία «Άλωση 1453» (Fetih 1453), η οποία έχει ξεκινήσει και προβάλλεται εδώ και λίγους μήνες στην Τουρκία, ενώ η... χάρη της έφτασε μέχρι της ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία, όπου και προβλήθηκε.

Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή του σουλτάνου έως και τη στιγμή της εισβολής στις 29 Μαΐου του 1453.

Στην τουρκικό εθνικιστικό, προπαγανδιστικό παραλήρημα, παρουσιάζεται η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης ως αποτέλεσμα εκδίκησης των Οθωμανών για τις προηγούμενες σφαγές μουσουλμανικού άμαχου πληθυσμού, μεταξύ των οποίων και παιδιά, κυρίως από τους Σταυροφόρους.

Η ταινία που είναι στην Τουρκική γλώσσα, είναι σκηνοθετημένη από τον παγκοσμίως άγνωστο Τούρκο σκηνοθέτη, Φαρούκ Ακσόι.

Μόνο που ο Ακσόι παραλείπει να μας δείξει σημαντικές πτυχές της ιστορίας όπως τις λεηλασίες και τις μαζικές σφαγές Ελλήνων.

Η ταινία με τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό στην ιστορία του τουρκικού σινεμά, παρουσιάζει τους Τούρκους κατακτητές ως κυρίαρχους του κόσμου.

Και το χειρότερο; Οι Έλληνες στρατιώτες εμφανίζονται να σκύβουν το κεφάλι στην τουρκική... υπερδύναμη!

Είναι άραγε τόσο περήφανοι οι Τούρκοι για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει που θεωρούν ότι πρέπει να τα διαφημίζουν;

Η επόμενη ταινία τους θα έχει να κάνει μήπως με την καταστροφή της Σμύρνης ή την εισβολή στην Κύπρο;

Ή μήπως θεωρούν ότι με τέτοιου είδους κινήσεις θα γίνουν... Ευρωπαίοι;

Πηγή: tromaktikoblogspot.com

ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ)

ΓΕΝΙΚΑ: Η Παναγία έχει κεντρική θέση στην θεία Λατρεία. Το εκκλησιαστικό έτος πλαισιώνεται με θεομητορικές εορτές. Αρχίζει με το «Γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου», ενώ τελειώνει με την «Κατάθεσιν της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου».

Σήμερα εορτάζουμε την γέννηση της αειπαρθένου και Θεοτόκου Μαρίας, του άνθους «εκ της ρίζης Ιεσσαί».

Εορτάζουμε «παγκοσμίου ευφροσύνης γενέθλιον και την είσοδο όλων των εορτών και το προοίμιο του μυστηρίου του Χριστού» (Άγιος Ανδρέας Κρήτης).  Είναι η κορύφωση, η ολοκλήρωση της παλαιοδιαθηκικής παιδαγωγικής προετοιμασίας της ανθρωπότητος για την υποδοχή του σαρκωθέντος Σωτήρος Υιού και Λόγου του Θεού. Η Θεοτόκος είναι το μεταίχμιο Παλαιάς και Καινής Διαθήκης.

Στην Παλαιά Διαθήκη αποτελούσε το κήρυγμα των προφητών, την προσδοκία των δικαίων ενώ στην Καινή Διαθήκη γίνεται ο γλυκασμός των αγγέλων, η δόξα των αποστόλων, το θάρρος των μαρτύρων, το εντρύφημα των οσίων, το καύχημα του ανθρωπίνου γένους. Η Παναγία μας είναι «ο καρπός των κτισμάτων» κατά τον άγιο Νικόλαο Καβάσιλα, δηλαδή το σημείο εκείνο στο οποίο κατατείνει ολόκληρη η κτίση. Κατά την σημερινή ημέρα ευεργετείται όλη η κτίση από την γέννηση της πανάμωμης Παναγίας μας. Η Θεοτόκος δεν ήταν απλά η καλύτερη γυναίκα στην γη, αλλά ήταν Αυτή η μοναδική που θα μπορούσε να κατεβάσει τον ουρανό στην γη, να κάνει τον Θεό άνθρωπο. 

Ο «αχώρητος παντί» θα χωρέσει στην παρθενική μήτρα της Θεοτόκου, ώστε η Παναγία μητέρα του να καταστεί η «χώρα του Αχωρήτου». Σήμερα λύνεται η στειρότητα της Αννας και γεννάται «το κειμήλιον της Οικουμένης», κατά την έκφραση του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας. Παρόμοιο θαύμα έκανε ο Θεός πολλές φορές στην Παλαιά Διαθήκη στην Σάρρα την σύζυγο του πατριάρχου Αβραάμ, στην Ρεβέκκα την σύζυγο του Ισαάκ, στην Αννα την μητέρα του προφήτου Σαμουήλ, στην Ελισάβετ την μητέρα του προφήτου Προδρόμου. Μπορεί τα τέκνα των παραπάνω μητέρων, των οποίων η μακροχρόνια στειρότητα λύθηκε θαυματουργικά, να ήταν ενάρετα και άγια, αλλά μόνον η Μαρία -το τέκνο της Αννας και του Ιωακείμ- ήταν «η κεχαριτωμένη» και κατέστη -το ακατάληπτο για τους ανθρώπους και τους αγγέλους- η μητέρα του Θεού.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Πληροφορίες για τη Γέννηση της Θεοτόκου έχουμε μόνον από το Πρωτευαγγέλιον του Ιακώβου, ένα απόκρυφο ιερό κείμενο, εκτός του κανόνος των βιβλίων της Αγίας Γραφής. Αυτές οι πληροφορίες πέρασαν στον εκκλησιαστικό κύκλο και έγιναν αποδεκτές από το πλήρωμα των πιστών διά της θείας λατρείας.

Σύμφωνα με τη διήγηση αυτή ο ευσεβής και πλούσιος Ιωακείμ και η σύζυγός του, Άννα, θλίβονταν καθότι, λόγω της στειρότητας της Άννας, δεν είχαν αποκτήσει κάποιο τέκνο. Όταν μάλιστα απαγορεύτηκε στον Ιωακείμ να προσφέρει πρώτος θυσίες σε κάποια εορτή, αναχώρησε για την έρημο, όπου για σαράντα μέρες νήστευε και προσεύχονταν στο Θεό ζητώντας να αποκτήσει ένα τέκνο. Η Άννα παρέμεινε στο σπίτι της και παρά τις ταπεινώσεις που δεχόταν ακόμη και από την υπηρέτριά της για τη στειρότητά της,, προσευχόταν συνεχώς στον Κύριο να εισακουστεί το αίτημα για απόκτηση ενός παιδιού.

Μερικές ημέρες αργότερα εμφανίστηκε μπροστά στην Άννα, άγγελος Κυρίου, που της υποσχέθηκε ότι σύντομα θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία της. Κι εκείνη, περιχαρής, υποσχέθηκε ότι το αναμενόμενο τέκνο θα το αφιέρωνε στο Θεό. Ένας άλλος άγγελος, στο μεταξύ, είχε εμφανισθεί στο Ιωακείμ στην έρημο υποσχόμενος τα ίδια. Τότε ο Ιωακείμ περιχαρής επέστρεψε στο σπίτι του. Πραγματικά εννέα μήνες αργότερα η Άννα έφερε στη ζωή μία κόρη, την οποία ονόμασε Μαριάμ και την ανέθρεψε με μεγάλη προσοχή, ενώ αργότερα την αφιέρωσε στο Θεό.

Η ΕΟΡΤΗ: Μετά την τρίτη Οικουμενική Σύνοδο, αποφασίστηκε να εορτάζονται όλες οι Θεομητορικές εορτές σε διαφορετικό χρόνο. Αφορμή γι' αυτό ήταν το πλήθος των ιερών Ναών προς τιμήν της Θεοτόκου. Μέχρι τότε η Θεοτόκος ετιμάτο κατά την εορτή της Υπαπαντής. Έτσι από τα τέλη του ε΄αιώνα ορίστηκε ο εορτασμός του Γενεθλίου της Θεοτόκου κατά την 8η Σεπτεμβρίου. Το περιεχόμενο της εορτής αντλήθηκε από τη διήγηση του Πρωτευαγγελίου και περιελήφθη στους επίσημους Συναξαριστές. Στις Δυτικές εκκλησίες η εορτή επικράτησε κατά τον 11ο αιώνα.

ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ: Ο Ιωάννης Δαμασκηνός διακρίνει πολλές προτυπώσεις της Θεοτόκου στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι, η Θεοτόκος είναι η κιβωτός που διά της γέννησης του Κυρίου, σώζει τον κόσμο κατασιγάζοντας τα κύματα της αμαρτίας. Η Θεοτόκος είναι φλεγόμενη αλλά όχι καιόμενη άφθαρτη βάτος. Λέει ακόμη ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας: “Εσένα προεικόνισε η βάτος, Εσένα είχαν επιγράψει προφητικώς οι θεοχάρακτες πλάκες, Εσένα προζωγράφισε η κιβωτός του νόμου και Σένα είχαν φανερά προτυπώσει η στάμνα η χρυσή και η λυχνία και η τράπεζα και η ράβδος του Ααρών που 'χε βλαστήσει. 

Από Σένα προήλθε η φλόγα της θεότητος, το μέτρο και ο Λόγος του Πατρός, το γλυκύτατο και ουράνιο μάννα, το όνομα το απερίγραπτο και πάνω από όλα τα ονόματα, το φως το αιώνιο και απρόσιτο, ο άρτος της ζωής ο ουράνιος, ο καρπός που δεν γεωργήθηκε, αλλά βλάτησε από Σένα με σώμα ανθώπινο. Εσένα δεν προμηνούσε το καμίνι που έβγαζε φωτιά και ταυτόχρονα δρόσιζε αλλά και έκαιγε κι ήταν αντίτυπο της θείας φωτιάς που μέσα Σου κατοίκησε;

Παρά λίγο όμως θα ξεχνούσα τη σκάλα του Ιακώβ. Τι δηλαδή; Δεν είναι φανερό σε όλους ότι Εσένα προεικόνιζε κι ήταν προτύπωσή Σου; Όπως ο Ιακώβ είχε δει τις άκρες της σκάλας να ενώνουν τον ουρανό με τη γη και να ανεβοκατεβαίνουν σ' αυτήν__ Άγγελοι, έτσι κι εσύ ένωσες αυτά που ήσαν πριν χωρισμένα, αφού μπήκες στη μέση Θεού και ανθρώπων κι έγινες σκάλα, για να κατεβεί σε μάς ο Θεός, που πήρε το αδύναμο προζύμι μας και το ένωσε με τον εαυτό Του κι έκανε τον ανθρώπινο νου που βλέπει τον Θεό. Πού θα αποδώσουμε ακόμη τα κηρύγματα των Προφητών;

Σ' Εσένα, αν θέλουμε να δείξουμε ότι είναι αληθινά! Γιατί, ποιο είναι το Δαβιτικό μαλλί του προβάτου που πάνω του έπεσε σαν βροχή ο Υιός του Θεού, που είναι συνάναρχος με τον Πατέρα; Δεν είσαι Συ ολοφάνερα;Ποια είναι επίσης η Παρθένος, που ο Ησαϊας προορατικώς προφήτευσε ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει Υιόν τον Θεό, που είναι μαζί μας; Και ποιο είναι το βουνό του Δανιήλ, από το οποίο κόπηκε πέτρα, αγκωνάρι, ο Χριστός, χωρίς να υποκύψει σε ανθρώπινο εργαλείο;Ας έρθει ο Ιεζεκιήλ ο θεϊκότατος κι ας δείξει πύλη που έχει κλειστεί και που πέρασε από μέσα της μόνο ο Κύριος και παραμένει κλειστή. Εσένα, λοιπόν, κηρύττουν οι Προφήτες. Εσένα διακονούν οι Άγγελοι και υπηρετούν οι Απόστολοι.”

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/